درباره بی‌بی شهربانو یا شاه‌زنان بحث‌های مختلفی در تاریخ وجود دارد و وحدت نظر در این‌باره وجود ندارد. در این‌که آیا شهربانو همسر امام حسین(ع) و مادر امام سجاد(ع) بوده است یا خیر اختلاف است، هم‌چنان‌که درباره اینکه دختر یزدگرد سوم، آخرین پادشاه ساسانی بوده است یا خیر هم اختلاف است و نظرات فراوانی وجود دارد.
حتی این اختلاف وجود دارد که آیا حضرت شهربانو(س) در زمان حکومت عمربن خطاب به ازدواج امام حسین(ع) درآمد یا در زمان حکومت عثمان یا در زمان حکومت امیرالمؤمنین(ع)؟
برای مثال مرحوم کلینی، یعقوبی و مسعودی در کتاب اثبات‌الوصیه می‌گویند که ازدواج حضرت شهربانو با امام حسین(ع) در زمان حکومت عمربن خطاب بوده است؛ اما شیخ صدوق در کتاب عیون اخبارالرضا(ع) معتقد است که این ازدواج در زمان عثمان بوده است.
در نقطه مقابل، شیخ مفید و مرحوم طبرسی معتقدند که این اتفاق در زمان امیرالمؤمنین(ع) به وقوع پیوسته است. مرحوم سیدجعفر شهیدی در کتاب خود می‌گوید:«اصلاً چنین اتفاقی صورت نگرفته است». او برای این ادعای خود، شاهدی را از منصور دوانیقی آورده است.
حال شبهه کجاست؟ گرگیج می‌گوید: «چون شما شیعیان اعتقادی به مشروعیت خلافت عمربن خطاب ندارید، بنابراین جنگ با ایران نیز مشروع نبوده است. گرفتن اسرا نیز مشروع نیست و ازدواج با کنیزی که در این جنگ به اسارت درآمده است نیز، مشروع نخواهد بود و...».
جواب این شبهه این است که براساس آموزه‌های شیعه، جنگ ابتدایی زمانی مشروعیت دارد که اذن امام را داشته باشد. در این شرایط، خلیفه دوم یا با اذن امام با ایران جنگیده است یا بدون اذن؛ اگر جنگ او همراه با اذن امام بوده باشد، جهادش مشروعیت دارد؛ ولو اینکه خلافتش مشروعیت نداشته باشد.
اما اگر این جهاد بدون اذن امام بوده باشد، براساس نصوص شیعه، تمام اموال و یا اسرائی که به‌غنیمت گرفته شده است، تحت مالکیت مقام امام است؛ به‌عبارت دیگر، حتی اگر از نظر شیعیان جنگ خلیفه دوم با ایران مشروعیت نداشته باشد، تمام اموال و غنایمی که به دست آورده است، تحت مالکیت مقام امامت است؛ بنابراین اگر بی‌بی‌شهربانو به‌عنوان کنیز در اختیار امام قرار گرفته باشد، مالکیتش با امام بوده است و شبهه برطرف می‌شود.
دقت داشته باشید، در تاریخ نقل شده است که وقتی حضرت شهربانو را آوردند، حضرت امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: «این خانم از خاندان موجهی است و نباید او را به‌عنوان کنیز به ازدواج درآورد و خودش باید همسر خودش را انتخاب کند» و خود او امام حسین(ع) را به همسری انتخاب کرد؛ بنابراین اصل شبهه از اساس منتفی شد.
علمای شیعه، اهل منطق، گفت‌وگو و استدلال هستند؛ فلذا اگر شبهه و سؤالی دارند، باید در جمع علمی مطرح کنند، نه در خطبه نمازجمعه که باعث شود، رسانه‌های اجنبی و صهیونیستی از آن سوءاستفاده بکنند.