صبا! به کوى عزیزان روضه رضوان‏
سلام ما به حضور عزیز ما برسان‏

حضور قدسى قدیس عیسوى‌مشرب‏
که مرده زنده نمودى به حکمت و عرفان‏

حضور فخر اماثل جناب علامه‏
حضور صدر افاضل مفسر قرآن‏

حضور نور دل و دیدگان اهل ولا
حضور صاحب تفسیر فرد المیزان‏

حضور مالک درج نهایةالحکمة
حضور سالک مجذوب اولیاى زمان‏

پیام ما برسانش که اى فرشته خصال!‏
که اى خجسته فعال و که اى ستوده بیان!‏

«ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا!»
تراست شادى وصل و مرا غم هجران‏

لقاى روى توام آن زمان که شد حاصل‏
نموده‌ام به حقیقت زیارت انسان‏

ز امهات و اصول مجالس فیضت‏
رسیده‌ایم به معنى واقع احسان‏

سکوت تو همه فکر و کلام تو همه ذکر
بیان تو همه بکر و نوشته‌ات برهان‏

به حکمت نظرى صنو بوعلى سینا
به حکمت عملى بوسعید و توسیان‏

دراست تو به معیار خواجه و صدرا
قداست تو نمودار بوذر و سلمان‏

اشارت تو نجات و عبارت تو شفا
روایت تو نصوص روایت و قرآن‏

عنایت تو فتوحات فیض عین حیات‏
حکایت تو فیوضات جلوه سبحان‏

ز عقل کل پدرى وز نفس کل، مادر
سزاست مثل تو فرزند حى‌بن یقظان‏

فغان و آه که نشناختیم قدر ترا
گرفت از کف ما نعمتى چنین، کفران‏

کنون بسوگ تو بنشسته‌ایم در حسرت‏
کنون ز دورى تو اوفتاده در حرمان‏

نه من ز هجر تو اندر خروش و افغانم
که در خروش و فغانست خطه ایران‏

قیامتى شده بر پا به قم که واهمه گفت‏
مگر که «زلزلت الارض» را رسیده زمان‏

مگر که یونسى اندر دهان ماهى شد
مگر که نوح به کشتى نشست در طوفان‏

مگر که مه به محاقش رسید ناهنگام‏
مگر که نیر اعظم به ظل شده است نهان‏

مگر که عرش برین بر زمین فرود آمد
و یا جنازه علامه شد به عرش روان‏

صداى ضجه مرد و زن و صغیر و کبیر
ز ارتحال چنان عالم عظیم‌الشأن‏

قلم شکسته و دل خسته و زبان بسته‏
چگونه وصف تو را مثل من کند عنوان؟‏

ز درس و بحث و ز تعلیم و تربیت تا هست‏
سخن فیوض الهى ترا رسد هر آن‏

تو جان جان حسن‌زاده کى روى از یاد
اگر چه پیکرت از دیدگان شده پنهان!‏