سیره علمی وعملی علامه طباطبایی(ره) در مثنوی علامه حسن‌زاده آملی(ره)
علامه حسن‌زاده آملی در مثنوی نسبتاً تفصیلی، به ویژگی‌های شخصیتی و سیره عملی استاد خویش، علامه طباطبایی(ره) پرداخته است:
صبا! به کوى عزیزان روضه رضوان
سلام ما به حضور عزیز ما برسان
حضور قدسى قدیس عیسوى‌مشرب
که مرده زنده نمودى به حکمت و عرفان
حضور فخر اماثل جناب علامه
حضور صدر افاضل مفسر قرآن
حضور نور دل و دیدگان اهل ولا
حضور صاحب تفسیر فرد المیزان
حضور مالک درج نهایةالحکمة
حضور سالک مجذوب اولیاى زمان
پیام ما برسانش که اى فرشته خصال!
که اى خجسته فعال و که اى ستوده بیان!
«ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا!»
تراست شادى وصل و مرا غم هجران
لقاى روى توام آن زمان که شد حاصل
نموده‌ام به حقیقت زیارت انسان
ز امهات و اصول مجالس فیضت
رسیده‌ایم به معنى واقع احسان
سکوت تو همه فکر و کلام تو همه ذکر
بیان تو همه بکر و نوشته‌ات برهان
به حکمت نظرى صنو بوعلى سینا
به حکمت عملى بوسعید و توسیان
دراست تو به معیار خواجه و صدرا
قداست تو نمودار بوذر و سلمان
اشارت تو نجات و عبارت تو شفا
روایت تو نصوص روایت و قرآن
عنایت تو فتوحات فیض عین حیات
حکایت تو فیوضات جلوه سبحان
ز عقل کل پدرى وز نفس کل، مادر
سزاست مثل تو فرزند حى‌بن یقظان
فغان و آه که نشناختیم قدر ترا
گرفت از کف ما نعمتى چنین، کفران
کنون بسوگ تو بنشسته‌ایم در حسرت
کنون ز دورى تو اوفتاده در حرمان
نه من ز هجر تو اندر خروش و افغانم
که در خروش و فغانست خطه ایران
قیامتى شده بر پا به قم که واهمه گفت
مگر که «زلزلت الارض» را رسیده زمان
مگر که یونسى اندر دهان ماهى شد
مگر که نوح به کشتى نشست در طوفان
مگر که مه به محاقش رسید ناهنگام
مگر که نیر اعظم به ظل شده است نهان
مگر که عرش برین بر زمین فرود آمد
و یا جنازه علامه شد به عرش روان
صداى ضجه مرد و زن و صغیر و کبیر
ز ارتحال چنان عالم عظیم‌الشأن
قلم شکسته و دل خسته و زبان بسته
چگونه وصف تو را مثل من کند عنوان؟
ز درس و بحث و ز تعلیم و تربیت تا هست
سخن فیوض الهى ترا رسد هر آن
تو جان جان حسن‌زاده کى روى از یاد
اگر چه پیکرت از دیدگان شده پنهان!
سلام ما به حضور عزیز ما برسان
حضور قدسى قدیس عیسوى‌مشرب
که مرده زنده نمودى به حکمت و عرفان
حضور فخر اماثل جناب علامه
حضور صدر افاضل مفسر قرآن
حضور نور دل و دیدگان اهل ولا
حضور صاحب تفسیر فرد المیزان
حضور مالک درج نهایةالحکمة
حضور سالک مجذوب اولیاى زمان
پیام ما برسانش که اى فرشته خصال!
که اى خجسته فعال و که اى ستوده بیان!
«ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا!»
تراست شادى وصل و مرا غم هجران
لقاى روى توام آن زمان که شد حاصل
نموده‌ام به حقیقت زیارت انسان
ز امهات و اصول مجالس فیضت
رسیده‌ایم به معنى واقع احسان
سکوت تو همه فکر و کلام تو همه ذکر
بیان تو همه بکر و نوشته‌ات برهان
به حکمت نظرى صنو بوعلى سینا
به حکمت عملى بوسعید و توسیان
دراست تو به معیار خواجه و صدرا
قداست تو نمودار بوذر و سلمان
اشارت تو نجات و عبارت تو شفا
روایت تو نصوص روایت و قرآن
عنایت تو فتوحات فیض عین حیات
حکایت تو فیوضات جلوه سبحان
ز عقل کل پدرى وز نفس کل، مادر
سزاست مثل تو فرزند حى‌بن یقظان
فغان و آه که نشناختیم قدر ترا
گرفت از کف ما نعمتى چنین، کفران
کنون بسوگ تو بنشسته‌ایم در حسرت
کنون ز دورى تو اوفتاده در حرمان
نه من ز هجر تو اندر خروش و افغانم
که در خروش و فغانست خطه ایران
قیامتى شده بر پا به قم که واهمه گفت
مگر که «زلزلت الارض» را رسیده زمان
مگر که یونسى اندر دهان ماهى شد
مگر که نوح به کشتى نشست در طوفان
مگر که مه به محاقش رسید ناهنگام
مگر که نیر اعظم به ظل شده است نهان
مگر که عرش برین بر زمین فرود آمد
و یا جنازه علامه شد به عرش روان
صداى ضجه مرد و زن و صغیر و کبیر
ز ارتحال چنان عالم عظیم‌الشأن
قلم شکسته و دل خسته و زبان بسته
چگونه وصف تو را مثل من کند عنوان؟
ز درس و بحث و ز تعلیم و تربیت تا هست
سخن فیوض الهى ترا رسد هر آن
تو جان جان حسن‌زاده کى روى از یاد
اگر چه پیکرت از دیدگان شده پنهان!