به گزارش خبرگزاری رسا، سید حسین شهرستانی مدیر گروه حکمت هنر پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی در گفت‌و‌گویی در خصوص زندگی آیت‌الله سیدحسن مصطفوی(ره) گفت: ایشان یکی از علمای جامع معاصر بودند و از نسل علمایی بودند که جامع علوم و حکمت اسلامی از جمله فقه، اصول، ادبیات، تاریخ، حدیث و به‌طور خاص فلسفه و عرفان را دارا بودند. بیش از همه شهرتشان در حوزه فلسفه بود و در این عرصه به فلسفه مشاء معروف بودند و در شعبه‌های مختلف فلسفه اعم از فلسفه مشاء ابن‌سینا، فلسفه اشراق سهروردی، فلسفه حکمت متعالیه صدرالمتالهین در هر سه مکتب بزرگ جهان اسلام تحقیق داشتند و استوانه‌ای در حفظ میراث فلسفه اسلامی بودند.
وی با اشاره به مردم‌داری این عالم حکیم، گفت: ایشان نقش عالم محل و پیش‌نماز مسجد را ترک نکردند. ایشان ۵۰ سال امام جماعت مسجد جامع نیاوران و امام محل بودند و برای مردم وقت می‌گذاشتند. این ویژگی ایشان خیلی خاص بود که یک عالم برای عامه مردم کوچه و بازار منبر برود. البته برای ایشان دشوار بود و سختی‌هایی داشت. برای ما که از شاگردان ایشان بودیم هم شنیدن گرفتاری‌ها و سختی‌هایی که برطرف می‌کنند دشوار بوده است. محله نیاوران سال‌ها مرهون حضور و فرمایشات و هدایت‌های ایشان بود.
مدیر گروه حکمت هنر پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی با بیان اینکه ۱۶ سال شاگرد ایشان بوده است، گفت: آیت‌الله مصطفوی در کلاس درس بسیار آزاداندیش بودند. به راحتی با او می‌توانستیم وارد گفتگو و نقد علمی شویم و به نظریات‌شان اشکال وارد کنیم و بدون هیچ تکبری ایشان می‌شنیدند و استقبال می‌کردند. آیت‌الله مصطفوی از بحث عقلی و فلسفی نشاط پیدا می‌کردند و همیشه می‌گفتند من خستگی‌ام در می‌رود وقتی بحث فلسفی رخ می‌دهد.
وی با بیان اینکه تهران پایگاه حضور علما و فلاسفه بوده است، افزود: با فقدان ایشان خلائی و ضربه‌ای از لحاظ علمی به خصوص به مکتب تهران و حوزه علمیه آن وارد شد. ایشان آخرین یادگار مکتب حکمی تهران بودند.
شهرستانی گفت: این عالم فلسفی در بین اهل علم شناخته شده بودند؛ اما از حواشی دور بودند و کسانی که در دانشگاه و حوزه حضور داشتند ایشان را به‌خوبی می‌شناختند. در عرصه علمی نیز ایشان چند سالی رئیس دانشکده الهیات و مدیر گروه الهیات دانشگاه امام صادق(ع) بودند و به همین مناسبت با اهالی دانشگاه هم حشر و نشر و ارتباط خوبی داشته و شاگردپروری کردند.