قلم تذکره شهیدی را می‌نگارد که شهادت را برای خود افتخار و سعادت می‌دانست. جبهه در روحیه‌اش چنان اثری داشت که نوشت پشیمان هستم که چرا زودتر از خواب غفلت بیدار نشدم تا رزمندگان را دریابم و درس شجاعت و فداکاری را از این عزیزان بگیرم؛ همچنین نوشت: دو مرتبه آمدم تسویه‌حساب از جبهه کنم؛ اما خجالت کشیدم که از رزمندگان دوری بجویم. طلبه شهیدی که سال ۱۳۴۵ شمسی در روستای حیدرکلای بابل در خانواده‌ای متدین به دنیا آمد. مادرش غالباً با وضو به او شیر  می‌داد و سعی می‌نمود، در زمان اشک‌ریزی در مجلس اباعبدالله(ع) به محمدصادق شیر دهد. در کودکی باهوش و زیرک بود تا جایی که کلاس اول و دوم ابتدایی را در یک سال خواند. پس از پایان درس‌های کلاسیک به حوزه اصفهان رفت و در آنجا به کسب دانش و تقوا مشغول شد. در فراگیری درس‌های حوزوی عشق و علاقه زیادی از خود نشان می‌داد. درس خواندنش و نیز نوحه‌سرایی و قرائت قرآنش او را در بین طلاب مدرسه‌اش زبان‌زد و معروف نموده بود. درباره خصوصیات اخلاقی و اجتماعی شهید محمدصادق شاکری نوشته‌اند که زیاد سؤال می‌کرد و کمتر حرف می‌زد. مهربانی و دل‌رحمی با مردم به‌ویژه کودکان از صفات برجسته او بود. در سلام کردن پیشی می‌گرفت. فردی پاکیزه و تمیز بود. به کوه‌نوردی و شنا بسیار علاقه داشت. از حجاب کم‌رنگ بعضی از بانوان رنج می‌برد. در کنار درس‌های حوزه به مسائل اجتماعی سیاسی اهمیت می‌داد. به امام خمینی(قد) عشق می‌ورزید و با علاقه وافری از ایشان سخن می‌گفت. در بسیج فعالیت داشت و گاهی با برادران بسیجی اصفهان به حفاظت و گشت‌زنی در خیابان‌ها مشغول می‌شد و با آن که خسته می‌شد؛ ولی در کلاس درس حاضر می‌شد.

 

   شربت شهادت 
شهید شاکری عاقبت در سال ۱۳۶۵ شمسی در ادامه عملیات کربلای ۵، بر اثر اصابت ترکش راکت در منطقه شلمچه شربت شهادت نوشید و آسمانی شد.

 

  بخشی از وصیت‌نامه شهید
 راه شهدا را دنبال کنید و صبر را پیشه خود سازید! مبادا از خط امام خمینی(قد) خارج شوید! دشمن می‌خواهد فرهنگ غیرانسانی شرق و غرب را در کشور، مقدم بر فرهنگ اسلامی کند. نگذارید آنان به هدفشان برسند. زمینه را برای ظهور حضرت مهدی آماده‌تر سازید!