عطر یار - شماره 837
زیر باران
خانم مظفری
برگشتنت حتمی‌ست! آری! رأس ساعت
هرچند یک شب مانده باشد تا قیامت
می‌آید آن صبحی که آغاز جهان است
آن روز روشن، آن طلوع بی‌نهایت
گفتند روی فرش ما پا می‌گذاری
جارو زدم تنها به شوق این روایت
در کوچه‌ها دیدم تو را، نشناختم، آه
دیدم تو را، افسوس بی‌عرض ارادت
در زیر باران هر دعایی مستجاب است
از چشم‌هایت گفته‌ام وقت اجابت
با یاد تو از کربلا تربت گرفتم
در آرزوی آن نماز با جماعت
می‌بویمش در سجده بعد از هر نمازم
عطر شهادت می‌دهد عطر شهادت!
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
