صحبت روى تو را هر دم شنیدن تا به‌کى؟
 در دلم نقش جمال تو کشیدن تا به‌کى؟
 اى چراغ زندگى روشن‌نما قلب مرا
 بى تو در تاریکى دنیا نشستن تا به‌کى؟
 تو کریمىّ و منم یک طایر بى‌آشیان
 روى بام این و آن دائم پریدن تا به‌کى؟
 راویان گویند روى گونه‏‌ات خالى بود
 یک نظر خال سیاهت را ندیدن تا به‌کى؟
 داغ دوریّت زده بر خرمن هستى شرر
 طعم دورىّ و غم هجران چشیدن تا به‌کى؟
 من خودم دانم نیم لایق براى نوکرى
 پادشاه از نوکر خود دل بریدن تا به‌کى؟
 عاشقانت را تو مى‏‌خوانى به‌سوى خیمه‏‌ات
 منتظر ماندن براى خواندن من تا به‌کى؟
 یا بُکش یا زنده کن قلبم به نور فاطمى
 بى‌وجودت نازنینا زنده ماندن تا به‌کى؟
 وقت مردن یک نگاه تو به فریادم رسد
 بى‌وجودت مَه جبینا جان سپردن تا به‌کى؟
 روز و ماه و سال‏‌ها بگذشت در هجران تو
 در فراقت صبح جمعه ندبه کردن تا به‌کى؟
 جان فداى غربتت، برگو که اى پور على
 هم‌چو حیدر سر درون چاه بردن تا به‌کى؟
 اى صبا از من به آن آرام جان و دل بگو
 طعنه‏‌ها از سوى دشمن‏‌ها شنیدن تا به‌کى؟