به گزارش خبرگزاری حوزه از اهواز، استاد محمدباقر تحریری، ۱۷ اسفند در درس اخلاق ویژه معاونان تهذیب مدارس علمیه استان خوزستان، اظهار کرد: مسئله تهذیب نفس، مسئله‌ای اساسی است و اهمیت آن برای هیچ‌کس پوشیده نیست.
وی عنوان کرد: اساس دین و حوزه‌های علمیه، فراگیری معارف دین است. از ابتدای آن و زمان اهل‌بیت(ع) در عرصه‌های مختلف در تبیین معارف اعتقادی، عملی، اخلاقی و تهذیب نفس و توجه به حالات روحی بوده است.
این استاد اخلاق حوزه علمیه گفت: طلبه در هر قسمتی که باشد، اگر صبغه تهذیبی نداشته باشد و اگر فعالیت علمی یا اجتماعی زیادی داشته باشد، برای شخص و جامعه دینی و حوزوی بسیار تأثیرگذار نیست.
استاد تحریری با اشاره با اشاره به آیه ۳۵ سوره مائده [یا أیها الذین آمنوا اتقوا الله وابتغوا إلیه الوسیلة وجاهدوا فی سبیله لعلکم تفلحون]، ادامه داد: این آیه، هم هدف و هم راه را برای مؤمنان مشخص می‌کند. اینکه انسان تقوای همراه با وسیله داشته باشد که یکی از آنها برای حفظ ایمان و براساس روایات، راهبر است. مؤمن اگر بخواهد تقوا و ایمان استقرار پیدا کند، باید با مجاهده همراه باشد که به‌صورت کلی رستگاری را به‌همراه دارد.
وی در خصوص شاخصه‌های تهذیب نفس، خاطرنشان کرد: در تعالیم و دعوت، به شاخصه اولیه توجه داده می‌شود. هر یک از دستورات شرع مقدس، سبیل‌الله است. جهاد اساس تهذیب نفس است و مراتبی دارد.
این استاد اخلاق حوزه علمیه بیان کرد: مسئله‌ای که در مرحله نخست فلاح و رستگاری باید به آن توجه داشت، «شکل‌گیری اولین مرحله تهذیب و فلاح» است. این با اصول تعبد به وجود می‌آید و تعبد طلبه با عمل به دستورات شرع مقدس شکل می‌گیرد که نیازمند کار تعلیمی، فرهنگی و انتقال معلومات است.
استاد تحریری عنوان کرد: اساتید حوزه‌های علمیه باید به ذی طلبگی ملتزم شوند و آن را برای طلاب القا کنند و باور داشته باشند که این جایگاه بایستی ذی داشته باشد. این از لوازم اولیه شکل‌گیری هویت طلبگی است. سال‌های ابتدایی حضور در حوزه علمیه بسیار مهم است و احساس اولیه با تعقل همراه شود.
وی خاطرنشان کرد: برنامه‌ریزی تهذیبی با همراهی مدیر و معاون آموزش حوزه علمیه باشد.