به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حضرت آیت‌الله مظاهری، معظم‌له در پیامی به این همایش بزرگداشت، آورده‌اند:
بسم‌الله الرحمن الرحيم
قال الله سبحانه و تعالی: «يؤتي الحكمة من يشاء ومن يؤت الحكمة فقد أوتي خيرًا كثيرًا وما يذكر إلا أولو الألباب»
برگزاری همایش بزرگداشت حکیم متأله و فرزانه جناب میر سیدابوالقاسم حسینی موسوی فندرسکی «اعلی‌الله‌مقامه‌الشریف» که با حضور شما اساتید گران‌قدر و دانش‌پژوهان گرامی دانشگاهی و حوزوی برگزار می‌گردد، مایه مسرت و موجب تحسین و قدردانی است.
در این فرصت کوتاه، سه نکته را به محضر شما میهمانان فرهیخته این همایش عرضه می‌دارم:
نکته نخست، تأکید بر ضرورت پاسداشت مقام فرزانگان و حکیمان بزرگی چون جناب میرفندرسکی(قد) است؛ چراکه نکوداشت و گرامی‌داشت یاد و نام آنان، زمینه‌ساز تأثیرپذیری از شخصیت آن بزرگان خواهد بود و خصوصاً نسل جوان تکامل‌خواه به این سرمشق‌گیری از فرزانگان که عمر مبارک خود را یکسره در مسیر دانش، خرد و ایمان سپری کرده‌اند، نیازمند است؛ به‌ویژه در دنیای معاصر که الگوهای گوناگونی در فضاهای مجازی و حقیقی به جوانان عرضه می‌شود که بسیاری از آن الگوها، نه‌تنها روح تکامل‌طلبی و حقیقت‌خواهی نسل جوان را ارضاء نمی‌نماید؛ بلکه برای آینده آنان و جامعه انسانی، زیان‌بار و شکننده است.
نکته دوم، تأکید بیشتر بر ضرورت و نیاز به ترویج و تحکیم فلسفه‌ورزی، خصوصاً در مجامع علمی حوزوی و دانشگاهی است. جهان مدرن، علی‌رغم مزیت‌های مادی، کارخانه تولید انبوه سؤالات و شبهات الهیاتی است و تنها راه صحیح مواجهه با این پرسش‌های گریزناپذیر دنیای کنونی، از مسیر دانش فلسفه می‌گذرد و جز از راه استدلال‌های عقلانی و خردپذیر، نمی‌توان این سؤالات و شبهات متکثر و متنوع را پاسخ گفت و نسل جوان حقیقت‌جو را در این عرصه خطیر، اقناع نمود.
به‌تعبیر دیگر، صیانت از ایمان و معنویت و ارتقای دین‌داری و خداباوری در جهان امروز، سخت نیازمند فلسفه و خردورزی است. برگزاری این‌گونه همایش‌ها اگر بتواند، گامی در این جهت و نیز در جهت آنچه در نکتۀ نخست بیان شد، بردارد، یقیناً به هدف خود دست ‌یافته است. امید که با همت شما اساتید معزز و پژوهشگران فرهیخته، چنین شود.
و نکته سوم، در تکریم نام و یاد حکیم فرزانه متأله و فیلسوف نامدار دانشمند و عارف وارسته واصل جناب میرفندرسکی«طاب‌الله ثراه وجعل الجنة مثواه» است که به‌حق، از ارکان و اساطین عالی‌قدر مکتب فلسفی اصفهان و از زمره مفاخر حکمت اسلامی و ایرانی است.
این عالم عالی‌مقام، علاوه بر مرتبت والای علمی و حکمی و فلسفی که مایه تریبت اعاظمی نظیر حضرات آقا‌حسین خوانساری، ملا رجبعلی تبریزی و میرزا رفیعای نائینی«قدس‌الله اسرارهم» بوده است، حائز مقام والای اخلاق و معنویت و عرفان و سیر و سلوک بوده و وارستگی و شهرت‌گریزی و آزادمنشی و بی‌اعتنایی آن‌جناب به زخارف دنیوی و مطامع مادی، در همه نقل‌های تاریخی، مشهور و متواتر است و این، همان جهت اسوه بودن و قدوه بودن این شخصیت عالی‌قدر است که سوگمندانه باید گفت: گویی زمانه ما از پدید آوردن چنین فرزانگان و نامورانی عقیم گشته است. «ان الزمان بمثله لعقیم».
مجامع دانشگاهی و حوزوی ما باید نهایت جد و جهد خود را به‌کار گیرند تا به امید خداوند تعالی، تاریخ ایران باز هم شاهد ظهور دانشمندان بزرگ و نامداری چون جناب میرفندرسکی(رض)، حکیمی که نه‌تنها حیات و زندگی او سرشار از دانش و عقلانیت و ایمان بوده؛ بلکه پس از مرگ نیز مزار و مقبره او همواره از حرمت ویژه در نزد عام و خاص برخوردار بوده است. بی‌شک سّر این احترام و آبروی کم‌نظیر در آن است که این عالم عامل عاقل، در دریای عالم، با کشتی عقل که به بادبان دانش مجهز بود، سیر آفاقی و انفسی نمود و از این‌رو، در گرداب آرزوهای فناپذیر این جهان، غرقه نشد؛ بلکه به ساحل قرب حق‌تعالی واصل گشت؛ چنانکه خود آن‌جناب در یکی از ابیات قصیده نغز و طرفه‌اش می‌فرماید:
عقل کشتی، آرزو گرداب و دانش بادبان
حق‌تعالی ساحل و عالم همه دریاستی
همین بیت زیبا و بلند، حکایت‌گر نگاه حکیمانه این حکیم متأله فرزانه است که رحمت و مغفرت واسعه حق متعال بر روح مطهر وی باد.
در خاتمه از حضور شما اساتید گران‌قدر و میهمانان محترم در این همایش گرامی، قدردانی می‌کنم و توفیقات روزافزون همه شما گرامیان را در تحکیم و ترویج دانش فلسفه و خردورزی و تثبیت ایمان و معنویت، از خداوند حکیم تعالی مسألت می‌نمایم. والسلام ‌علیکم ورحمة‌الله وبرکاته.
حسين المظاهرى
۱۵ / جمادی‌الاولی / ۱۴۴۵- ۸ / آذر / ۱۴۰۲