به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت‌الله جوادی آملی در این پیام اظهار کردند: مستحضرید که وسعت علم به وسعت معلوم است از یک نظر و به سعه دیدگاه عالم است از نظر دیگر. معلوم در ساختار الهی هیچ کمبودی ندارد؛ یعنی از بالاترین نقطه آسمان تا دورترین و پایین‌ترین نقطه زمین سفره معلوم است؛ چیزی در صحنه خلقت نیست که فراگیری از آن ممنوع باشد یا انسان نتواند. اگر کسی نتواند بیندیشد یا درست بیندیشد یا اندیشه‌اش را به کار ببرد، نقص خود او و ضعف خود اوست.
ایشان بیان کردند: علوم انسانی، مسئله اقتصاد و تجارت و امثال‌ذلک جزء علوم فرعی است؛ اما اصلی‌ترین علوم انسانی، انسان‌شناسی است که مورد غفلت است که آیا انسان که می‌میرد؛ مثل درختی است که بعد از عمری سبز بودن می‌خشکد و هیزم می‌شود و دیگر هیچ؟ یا مانند مرغی است که در قفس بود و مرگ، عبارت از باز شدن قفس و آزاد شدن انسان است؟ اصلاً بشر امروز به این فکر نیست که بعداً چه خواهد شد!
معظم‌له تصریح کردند: ترجیع بند علوم این است که ما یادمان نرود که علم هرچه دارد، از معلوم است اولاً و معلوم مثلث است ثانیاً و اگر پیشرفت‌های علوم مادی، به انسان آن جرأت را داد که این مثلث را مثله کند ثالثاً، این مثله به درد سردخانه می‌خورد نه به درد حوزه و نه به درد دانشگاه رابعاً؛ معلومی که سخن نگوید و هدایت نکند، به درد سردخانه می‌خورد.
این مرجع تقلید ادامه دادند: معلوم مرده، علم مرده تحویل می‌دهد و علم مرده، عالم را زنده نمی‌کند؛ دیگر نمی‌توان گفت که علما زنده‌اند و جزء زنده‌های جوامع بشری‌اند.
حضرت آیت‌الله‌ جوادی آملی ابراز کردند: آنچه در بیانات نورانی ائمه(ع) هست، طبقه‌بندی شده است؛ آن طبقه زیرینش این است که ما باید چیزهایی یاد بگیریم که مشکل روزانه ما را حل کند؛ فرمود: «من وجد ماءً و تراباً ثم افتقر فأبعده الله‏»؛ ملتی که زمین دارد آب دارد [و] خاک کافی دارد، مع‌ذلک نیازمند به دیگری باشد، فقیر داشته باشد، مشکل اقتصادی داشته باشد، این ملت را خدا از رحمت خود دور کند.
ایشان اظهار کردند: ناقدان هم در فراگیری علوم باید هشیارانه عمل کنند [و] هم در بررسی و کارآمدی علوم. ناقدان باید بدانند که چه علمی برای بشر کنونی لازم است اولاً، چگونه باید این علم را به جامعه منتقل کرد ثانیاً و سطح جامعه را بالا آورد ثالثاً که جامعه فرهیخته داشته باشیم.
معظم‌له بیان کردند: اگر  می‌گویند: نقد کنید یعنی نصیحت کنید؛ نصیحت، گفتن و نوشتن و اعتراض نیست. اینها لوازم نصیحت است. آن سوزن خیاطی را می‌گویند: منصحه و آن خیاط را می‌گویند: ناصح. اگر گفتند: شما مسئولین‌تان را نصیحت کنید، یعنی جامه‌ای ببافید که به‌قد نظام جمهوری اسلامی بخورد که هم، آبروی او محفوظ باشد، هم آبروی دیگران؛ وگرنه انتقاد کردن، به‌معنای نصیحت مسلمین و نصیحت ائمه مسلمین نیست؛ بلکه جامه دوختن، آبرو حفظ کردن، نظام را نگه داشتن، ناصح بودن و با منصحه کار کردن، نصیحت است که امیدواریم، هیئت نقد، به این نکته دقیق هم عنایت کنند.
گفتنی است، در این همایش، استاد رشاد رئیس شورای حوزه‌های علمیه تهران، حجج‌اسلام والمسلمین پارسانیا و یزدان‌پناه از اساتید حوزه و صاحب‌نظران عرصه عرفان و حجت‌الاسلام والمسلمین رودگر دبیر علمی این همایش به ارائه نظرات خود پرداختند.