به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز آبادان، آیین بزرگداشت بیست‌و‌نهمین سالگرد رحلت آیت‌الله قائمی و بزرگداشت علمای آبادان با پیام آیات عظام مکارم شیرازی و سبحانی و با حضور جمعی از مردم و مسئولان و با سخنرانی آیت‌الله بهشتی استاد حوزه و دانشگاه و عضو مجلس خبرگان رهبری 5 بهمن در مسجد نو آبادان برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری شفقنا، متن پیام حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی به این مراسم بزرگداشت به شرح زیر است:
بسم‌الله ‌الرحمن ‌الرحیم
در ابتدا از همه برگزارکنندگان و شرکت‌کنندگان در مراسم بزرگداشت یاد و خاطره علمای آبادان تشکر می‌کنم. تردیدی نیست که عالمان بلاد، همچون دژی محکم و استوار در مقابل انحرافات فکری و عقیدتی بوده و از باورهای اصیل دینی محافظت می‌نمایند و هدایت جامعه را بر عهده دارند. آبادان نیز با سابقه درخشان خویش، مهد عالمان است. تجلیل و تکریم از دانشمندان و فرهیختگان، تجلیل و تکریم علم و علم‌اندوزی خواهد بود. مرحوم آیت‌الله حاج شیخ عبدالرسول قائمی که سالیان طولانی، عمر خود را وقف آبادان و مردم محترم آن خطه کرد، از زمره این عالمان ربانی به‌شمار می‌آید.
تلاش‌های او در مقابل افکار گمراه و خطرناک حزب توده، برقراری امنیت در سال‌های نخستین انقلاب، تأسیس و مدیریت مدرسه علمیه‌، ساخت مساجد، مدارس، دارالأیتام و کارهای عام‌المنفعه فراوان در آبادان و اصفهان، از خدمات ارزنده آن‌مرحوم به‌شمار می‌آید. مسلماً تلاش‌ها و مجاهدت‌های ایشان و دیگر عالمان و دلسوزان آن دیار، همواره در یاد و خاطره‌ها باقی خواهد ماند و باقیات‌الصالحات برای آن‌مرحوم و سایر نیکوکاران خواهد بود.
از پروردگار متعال خواستارم که به درجات عالیه علمای خطه خوزستان و شهر آبادان و به‌خصوص این عالم ربانی بیفزاید و روح و رضوان خود را بر ایشان موهبت کند و آنان را در بهترین جایگاه در فردوس برین قرار دهد.
قم- ناصر مکارم شیرازی
به پایه همین گزارش، متن پیام حضرت آیت‌الله سبحانی نیز به این مراسم بزرگداشت به این شرح است:
سرزمین خوزستان، سرزمین زرخیز و عالم‌پرور است و از اواخر نخستین قرن اسلامی گرایش عظیمی به اهل‌بیت(ع) در اهالی این سرزمین پدید آمد تا آنجا که امام صادق(ع) به حاکم اهواز به‌نام نجاشی که از ارادتمندان حضرت بود درباره مظلومی نامه‌ای نوشت و درباره او توصیه فرمود.
کتاب‌های رجالی و بیوگرافی گروه زیادی از شیعیان این سرزمین را به‌عنوان راویان احادیث و نویسندگان کتب حدیثی و علمی نام می‌برد که اگر در این مورد تتبع فراگیری صورت گیرد، کتاب ارزشمندی در چند جلد تدوین می‌شود.
در نیمه‌های قرن سیزدهم اسلامی که غربیان در صدد تسخیر ذخایر شرق و بالاخص ایران عزیز درآمدند، در سال 1301 ق نخستین چاه نفت در مسجد سلیمان به ثمر رسید و میدان کار برای کارگران و مهندسان پدید آمد. گروه زیادی از شهرستان‌های ایران و عراق و غیره پا به این سرزمین نهاده، به‌صورت نیروی کار درآمدند. و از طرف دیگر مدیران شرکت نفت که همگی خارجی و انگلیسی بودند، منطقه را تحت نظر داشته و به‌نوعی زمام کار را به دست گرفتند و سلطه آنان چه در دوران قاجار و چه در دوران نظام پیشین نمایان و شهرستان آبادان، ثقل مرکزی حکومت آنان بود.
در چنین شرایطی که منطقه از جمعیت موج می‌زد و ملیت‌های مختلف خودنمایی می‌نمودند، پس از 25 شهریور 1320 توده‌ای خودفروخته‌ و جمعی از پیروان احمد کسروی در منطقه جولان داده و تبلیغات فراوانی می‌نمودند.
در چنین شرایط حساس، مرحوم آیت‌الله‌العظمی اصفهانی(ره) به درخواست مردم ولایت‌مدار آبادان، آیت‌الله قائمی(ره) را که از شخصیت والای وی در تدبیر امور آگاه بود، به‌عنوان نماینده خود در آبادان معرفی نمود و به‌حق این مرد عالم مجاهد و فداکار در این مدت، تا آغاز جنگ تحمیلی آنچه در توان داشت، در حفظ مرزهای تشیع و مبارزه با گروه‌های منحرف اعم از مادی و کسروی‌ و بابی و بهائی از پا ننشست و آنان هر چه خواستند که با حیله و تزویر این شخصیت، منطقه را ترک کند، کاری از پیش نبردند.
وی در این مدت بیش از ده‌ها حسینیه و مسجد در شهر آبادان و اطراف آن ساخت و مدرسه علمیه‌ای برای طلاب و مبلغان نیز ترتیب داد و در سرما و گرما غالباً در شهر حضور داشت و از زهد و پیراستگی و بی‌اعتنایی به دنیا و اعتماد به خدای متعال کاملاً برخوردار بود و از این جهت، در دل مردم جای گرفت و خوشرفتاری او سبب شد که همه ائمه جمعه و جماعات از عرب و عجم، پذیرای نظر او باشند؛ حتی در مجموع خوزستان به‌عنوان عالم شاخص و مدبر شناخته شد. مرحوم آیت‌الله سیدعلی بهبهانی(ره) به وی علاقه خاص داشت و هر موقع به یکی از شهرستان‌های خوزستان سفر می‌کرد، از او استقبال می‌شد.
نفوذ وی در مردم به‌حدی بود که حکومت وقت کاملاً از او حساب می‌برد. او برای یتیمان و بی‌نوایان مرکز خاصی ساخت و برای دختران، مدرسه نمونه ایجاد نمود و پیوسته به مناسبت‌های مختلف، از وعاظ معروف ایران دعوت می‌کرد تا روحیه جدیدی در مردم ایجاد کنند.
این مرد بزرگ تا بعد از شروع جنگ تحمیلی، تا مدتی آبادان را ترک نگفت؛ ولی پس از شدت گرفتن جنگ، دیگر نتوانست به اقامت خود ادامه دهد و ناچار به زادگاهش اصفهان منتقل شد و پس از مدتی دعوت حق را لبیک گفت. جنازه او با کمال احترام به قم منتقل گردید و در کنار حرم بی‌بی معصومه(س) به خاک سپرده شد. باید بگوییم مرگ او مرگ فردی نبود؛ بلکه مرگ جمعی بود به قول گوینده:
از شمار دو چشم یک تن کم ‌وز شمار خرد هزاران بیش
عاش سعیدا و مات سعیداً
قم _ مؤسسه امام صادق(ع)/ جعفر سبحانی
​​​​​​​
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز آبادان، آیت‌الله احمد بهشتی عضو مجلس خبرگان رهبری در این مراسم بزرگداشت گفت: مکتب انقلاب اسلامی مبارزه با ترور و تروریست است و آنان که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را تحریم می‌کنند بی‌تردید خود تروریست‌پرور هستند.
وی افزود: تلاش امروز دشمنان ایران و اسلام دنبال کردن طرح سوریه‌سازی ایران است و می‌خواهند مردم به‌ویژه نوجوانان را از مسیر حق و ارکان کارآمد نظام دور کنند، اما حضور پرمفهوم مردم در زمان‌های حساس دفاع از نظام باز هم نقشه شوم دشمنان را نقش بر آب خواهد کرد.
٭ گفتنی است، آیت‌الله حاج شیخ عبدالرسول قائمی(ره) در سال ۱۲۷۵ شمسی در دیزیچه اصفهان به دنیا آمد. مقداری از علوم اسلامی را در زادگاهش فرا گرفت و در سال ۱۲۹۴ وارد حوزه علمیه اصفهان شد و سپس به قم رفت و از محضر آیت‌الله‌العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی(ره) بهره‌مند گردید.
وی اولین‌بار در سال ۱۳۱۵ در اوج خفقان رضاخانی که منبر رفتن ممنوع بود، به آبادان رفت و چند ماهی بدون لباس روحانیت به ارشاد مردم پرداخت و چند سال بعد، با درخواست مردم و حکم مرحوم آیت‌الله‌العظمی سیدابوالحسن اصفهانی(ره) در آبادان رحل اقامت افکند و مبارزات خود را با جریان‌های انحرافی کسروی، بابیه و بهائیت، حزب توده، دین‌ستیزی و دین‌زدایی پهلوی و گسترش فرهنگ غرب آغاز کرد.
نقش منطقه‌ای وی در ملی شدن صنعت نفت، مبارزه با انجمن‌های ایالتی و ولایتی، حمایت از قیام ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ به رهبری امام خمینی(ره)، پل ارتباطی او با نجف در دوران تبعید امام و تثبیت مرجعیت امام خمینی(قد) بر کسی پوشیده نیست. مرحوم آیت‌الله قائمی(ره) به‌موازات فعالیت‌های سیاسی در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی نیز، سرچشمه خدمات اجتماعی و عام‌المنفعه زیادی در آبادان بود.
آن‌مرحوم یک سال پس از آغاز جنگ تحمیلی در سن ۸۵ سالگی، تشدید بیماری و اصرار پزشکان، به زادگاه خود اصفهان بازگشت و ۱۲ سال در مسجد باب‌‌الرحمه به اقامه نماز و تفسیر قرآن پرداخت و سرانجام در سحرگاه پنجشنبه ۱۴ بهمن ۱۳۷۲ در سن 97 سالگی دارفانی را وداع گفت و در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) به خاک سپرده شد.