استاد جواد محدثی
فاطمیه، سرود غم می‌خواند و منظومه اندوه می‌سراید .
ایام فاطمیه، موسم تجدید داغ‌های علی و تکرار «رنجنامه شیعه» است. مزار پنهان فاطمه(س)، پنهان‌ها را آشکار می‌سازد وگریه‌های زهرا(س)، پرده از خنده‌های ناحق برمی‌دارد.
و... رفتن زودهنگامش، رفته‌ها را به یاد می‌آورد .
امروز شیعه، در فاطمیه‌ای به وسعت ایران، سر بر شانه «مظلومیت» می‌گذارد و اشک می‌ریزد.
ایام فاطمیه، سند مظلومیت اهل‌بیت عصمت(ع) و ادعانامه شیعه و پیروان ولایت است .
خدا را شاکریم که نعمت«غم زهرا» و«عشق فاطمه(س)» را ارزانی ما کرده ونسل فاطمی ما را نمک‌گیرسفره گسترده «اهل‌بیت(ع)» ساخته و جان ما را از«کوثرولایت» سیراب کرده است.
مرور این «فهرست غم»، ما را به فاطمه زهرا(س) نزدیک‌تر می‌سازد و ضربان قلب‌مان با عترت(ع)، هماهنگ‌تر می‌شود.
گریه‌ها و اشگ‌ها، شفیع ما می‌شود تا در آستان عترت(ع)، عزت یابیم و مهمان سفره «تولّا» و جرعه‌نوش جام نوشین «ولا» شویم.
داغ غمش هنوز هم تازه است. درسوگ زهرای اطهر(س) آسمان دل ما ابری است  و...هوای چشمان‌مان، بارانی !
سلام بر مادر مظلومیت و گل پرپر بوستان رسالت.
سلام بر آن «صدف عصمت» که پروراننده یازده گوهر ناب است.
 سلام بر او که«تفسیرکوثر»، «آیینه شرف» و «گنجینه عفاف» است .