وقتی بخواهیم جاودانگی را ترسیم کنیم و عزت و آزادگی را تجسم نماییم و اگر بخواهیم، تندیسی از حماسه و عرفان و شوق و ایثار بسازیم، ناچار به رنگ سرخ شهادت می‌رسیم که ماندگار است و مهر صبغةالله بر آن خورده است. شهیدان دیباچه کتاب شرافت و عنوان دفتر ایثار و نگین حلقه عاشقان‌اند.
شمع جمع دلدادگان‌اند و تفسیر حیات، پشتوانه انقلاب، اسناد حقانیت راه و لاله‌های سرخ مزرعه فداکاری و بوستان بالندگی.
خون شهید بن‌بست‌ها را به بزرگ راه تبدیل می‌کند.
آگهی بهشتی‌شدن و گلبرگ صداقت در ایمان است.
دفتر شهادت همیشه گشوده است و این راه، رهروان تازه می‌خواهد. نه بنیان شهادت، لرزان می‌شود و نه هیچ طوفانی می‌تواند باغ شهادت را تاراج کند و نه هیچ سیلی را یارای ویران‌کردن این بنای شوق نیست.
حماسه‌ای که با خط خون در این دفتر نگاشته شده، هرگز از ساحل خاطره‌ها محو نمی‌شود.
این دفتر آکنده از غزل سرمستی از باده معرفت است.
اگر یاد شهیدان را به دست باد بسپارند، همه‌جا را در می‌نوردد و هر کوی و برزن را شهیدا آباد می‌سازد و عبیر شهادت همه آفاق را می‌آکند.
جاودانگی شعر شاعران از آن‌جاست که شهیدان را سروده‌اند و جلوه آثارشان از فروغ جاودانه روح خدایی آنان است.
چگونه می‌توان حق‌شان را ادا کرد که خود آنان حق مجسّم‌اند!
ما مدیون همیشگی آنانیم که نام‌شان با عزت و شرف گِره خورده است.
چون از خودپرستی رها شدند، آشنای خدا گشتند و خدا خون‌بهای آنان شد.
پس بیا کتاب بخوانیم، کتاب سرخ شهیدان که کارنامه جاوید و سبز یاران است.
آری ... دفتر شهادت، منظومه شاهدان رو سفیدی است که اسماعیل‌های اخلاص و تسلیم بودند.
مرور بر صفحات این دفتر، ما را با درس‌های ملکوت و پیام‌های عرشی آشنا می‌سازد.
شیرازه این دفتر را حفظ کنیم، تا اوراقش از هم نپاشد!