اصلی‌ترین پیام عاشورا
«کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا‏‏» باید سرمشق امت اسلامی باشد. قیام همگانی در هر روز و در هر سرزمین. عاشورا، قیام عدالت‌خواهان با عددی قلیل و ایمانی و عشقی بزرگ در مقابل ستمگران کاخ‌نشین و مستکبران غارت‌گر بود و دستور آن است که این برنامه، سرلوحه زندگی امت در هر روز و در هر سرزمین باشد.
تکلیف از آن جهت که مستضعفان اگرچه با عده‌ای قلیل علیه مستکبران، گرچه با ساز و برگ مجهز و قدرت شیطانی عظیم، مأمورند، چونان سرور شهیدان قیام کنند و مژده که شهیدان ما را در شمار شهیدان کربلا قرار داده است و مژده که شهادت، رمز پیروزی است. (ر.ک. صحیفه امام/ج9)

  ارزش شهادت
شما ملاحظه کنید که بهترین خلق‌الله در عصر خودش، حضرت سیدالشهدا‌(ع) و بهترین جوانان بنی‌هاشم و اصحاب او شهید شدند و از این دنیا رفتند با شهادت؛ لکن وقتی که در آن مجلس پلید یزید صحبت می‏‌شود، حضرت زینب‌(س) قسم می‏‌خورد که «ما رَایْنا الّا جَمیلًا»؛ رفتن یک انسان کامل، شهادت یک انسان کامل در نظر اولیای خدا جمیل است، نه برای اینکه جنگ کرده و کشته شده، برای اینکه جنگ برای خدا بوده است، قیام برای خدا بوده است.‏ (صحیفه امام/ ج‏20/ ص204)

   سیدالشهداء(ع) به ما آموخت که از قلت عدد نترسیم‏
حضرت سیدالشهدا(ع) از کار خودش به ما تعلیم کرد که در میدان وضع باید چه‌جور باشد و در خارج میدان وضع چه‌جور باشد و باید آنهایی که اهل مبارزه مسلحانه هستند چه‌جور مبارزه بکنند و باید آنهایی که در پشت جبهه هستند، چطور تبلیغ بکنند. کیفیت مبارزه را، کیفیت اینکه مبارزه بین یک جمعیت کم با جمعیت زیاد باید چطور باشد، کیفیت اینکه قیام در مقابل یک حکومت قلدری که همه جا را در دست دارد، با یک عده معدود باید چطور باشد.

  مبارزه دائمی و سازش‌ناپذیری
اینها چیزهایی است که حضرت سیدالشهدا(ع) به ملت آموخته است و اهل‌بیت بزرگوار او و فرزند عالی‌مقدار او هم فهماندند که بعداز اینکه آن مصیبت واقع شد، باید چه کرد. باید تسلیم شد؟ باید تخفیف در مجاهده قائل شد؟ یا باید همان‌طوری که زینب‌(س) در دنباله آن مصیبت بزرگی که «تُصَغَّرُ عِنْدَهُ الْمَصائِبُ»، ایستاد و در مقابل کفر و در مقابل زندقه صحبت کرد و هرجا موقع شد، مطلب را بیان کرد و حضرت علی‌بن الحسین‌(ع) با آن حال نقاهت، آن‌طوری که شایسته است، تبلیغ کرد. (صحیفه امام/ج‏17/ص56)

  مبارزه با حکومت فاسد
سیدالشهدا(ع) با این فداکاری که کرد، علاوه بر اینکه آنها را به شکست رساند و اندکی که گذشت، مردم متوجه شدند که چه غائله‌‏ای و چه مصیبتی وارد شد و همین مصیبت، موجب به هم خوردن اوضاع بنی‌امیه شد؛ علاوه بر این، در طول تاریخ آموخت به همه که راه همین است. از قلت عدد نترسید، عدد، کار پیش نمی‏‌برد؛ کیفیت اعداد و کیفیت جهاد است که کار را پیش می‌‏برد. افراد ممکن است خیلی زیاد باشند؛ لکن در کیفیت ناقص باشند یا پوچ و افراد ممکن است کم باشند؛ لکن در کیفیت توانا باشند و سرافراز. (صحیفه امام/ج‏17/ص53)

  نقش محرم و صفر در حیات اسلام
باید ماها و شماها در گفتاری که داریم و خصوصاً در این ماه محرم و صفر که ماه برکات اسلامی است و ماه زنده‌ماندن اسلام است، باید ما محرم و صفر را زنده نگه داریم به ذکر مصائب اهل‌بیت‌(ع) که با ذکر مصائب اهل‌بیت‌(ع) زنده مانده است این مذهب تا حالا؛ با همان وضع سنتی، با همان وضع مرثیه‌سرایی و روضه‌‏خوانی.
ما باید حافظ این سنت‌های اسلامی، حافظ این دسته‌جات مبارک اسلامی که در عاشورا، در محرم و صفر، در مواقع مقتضی به راه می‌‏افتند، [باشیم]؛ تأکید کنیم که بیشتر دنبالش باشند. (صحیفه امام/ج‏15/ص330)

  عاقبت جنگ با خدا
آن کسی که بر ضد خدا قیام کند، بر ضد احکام خدا قیام کند، آن کسی که خیانت کند بر اسلام، خیانت کند بر مملکت مسلمین، عاقبتش این است و این عاقبت سهلی است؛ عاقبت‌های بالاتر در کار هست. این الآن بهشتش این است که در دنیا باشد با همه نکبت! این موفق به توبه نخواهد شد. من نمی‏‌گویم نباید بشود؛ اما نخواهد شد!
حضرت سجاد‌(ع) از قراری که منقول است، به یزید یاد داد که از چه راه توبه کن. حضرت می‏‌گویند: حضرت زینب(س) فرمود، آخر به این!؟ [امام سجاد(ع) پاسخ فرمودند] این موفق نمی‏شود به توبه. کسی که امام را بکشد، موفق به توبه نمی‌شود. اگر موفق می‌‏شد، به توبه صحیح، قبول می‏‌کرد خدا لکن نمی‌‏شود؛ یعنی قلب جوری می‌شود، قلب انسان طوری می‌‏شود که دیگر برای انسان امکان ندارد آن قلب را از آن طبعی که برایش واقع شده است، از آن ظلمتی که برایش واقع شده است، بتواند نجات بدهد. دعا کنید که انسان این‌طور نشود. خداوند در قلب انسان مُهر نگذارد؛ یک مُهری که دیگر نتواند خودش هم هیچ کاری بکند. (صحیفه امام/ج‏6/ص315)

  دستاوردهای عاشورا
اگر عاشورا و فداکاری خاندان پیامبر(ص) نبود، بعثت و زحمات جان‌فرسای نبی‌اکرم‌(ص) را طاغوتیان آن زمان به نابودی کشانده بودند. ابوسفیانیان می‌خواستند، قلم سرخ بر کتاب وحی بکشند و یزید، یادگار عصر تاریک بت‌پرستی، به‌گمان خود با کشتن و به شهادت کشیدن فرزندان وحی امید داشت، اساس اسلام را برچیند و با شعار صریح «لا خبرٌ جاء ولا وحیٌ نَزَلَ»، بنیاد حکومت الهی را برکند. اگر عاشورا نبود، نمی‌دانستیم به سر قرآن کریم و اسلام عزیز چه می‌آمد؛ لکن اراده خداوند متعال بر آن بوده و هست که اسلامِ رهایی‌بخش و قرآنِ هدایت را جاوید نگه دارد و حسین‌بن علی‌(ع)، این عصاره نبوت و یادگار ولایت را برانگیزد تا جان خود و عزیزانش را فدای عقیدت خویش و امت عظیم پیامبر اکرم(ص) نماید تا در امتداد تاریخ، خون پاک او بجوشد و دین خدا را آبیاری فرماید و از وحی و رهاوردهای آن پاسداری نماید.

  انگیزه قیام امام حسین‌(ع)
سیدالشهداء‌(ع) از همان روز اول که قیام کردند، برای این امر، انگیزه‌شان اقامه عدل بود. فرمودند که: می‌بینید که معروف عمل بهش نمی‌شود و منکر بهش عمل می‌شود. انگیزه این است که معروف را اقامه و منکر را از بین ببرد. انحرافات همه از منکرات است. جز خط مستقیم توحید هرچه هست، منکرات است. اینها باید از بین برود و ما که تابع حضرت سیدالشهدا(ع) هستیم، باید ببینیم که ایشان چه وضعی در زندگی داشت. قیامش، انگیزه‌اش نهی از منکر بود که هر منکری باید از بین برود؛ مِن جمله قضیه حکومت جور. حکومت جور باید از بین برود.

  آموزش‌های امام حسین‌(ع)
حضرت سیدالشهدا‌(ع) از کار خودش به ما تعلیم کرد که در میدان، وضع باید چه‌جور باشد و در خارج میدان وضع چه‌جور باشد و باید آن‌هایی که اهل مبارزه مسلحانه هستند چه‌جور مبارزه بکنند و باید آنهایی که در پشت جبهه هستند، چطور تبلیغ بکنند- کیفیت مبارزه را کیفیت اینکه مبارزه بین یک جمعیت کم با جمعیت زیاد باید چطور باشد، کیفیت اینکه قیام در مقابل یک حکومت قلدری که همه جا را در دست دارد، با یک عده معدود باید چطور باشد- اینها چیزهایی است که حضرت سیدالشهدا(ع) به ملت آموخته است و اهل‌بیتِ بزرگوار او و فرزند عالی‌مقدار او هم فهماندند که بعد از اینکه آن مصیبت واقع شد، باید چه کرد.

 محرم دیباچه سرخ شهادت
ماه محرم، ماه حماسه و شجاعت و فداکاری آغاز شد؛ ماهی که خون بر شمشیر پیروز شد؛ ماهی که قدرت حق باطل را تا ابد محکوم و داغ باطل بر جبهه ستمکاران و حکومت‌های شیطانی زد؛ ماهی که به نسل‌ها در طول تاریخ، راه پیروزی بر سرنیزه را آموخت؛ ماهی که شکست ابرقدرت‌ها را در مقابل کلمه حق به ثبت رساند؛ ماهی که امام مسلمین راه مبارزه با ستمکاران تاریخ را به ما آموخت؛ ماهی که باید مشت گره‌کرده آزادی‌خواهان و استقلال‌طلبان و حق‌گویان بر تانک و مسلسل‌ها و جنود ابلیس غلبه کند و کلمه حق، باطل را محو نماید.

  پیروزی امام حسین‌(ع)
سیدالشهدا‌(ع) کشته شد؛ شکست نخورد؛ لکن بنی‌امیه را چنان شکست [داد] که تا آخر نتوانستند، دیگر کاری بکنند. چنان این خون آن شمشیرها را عقب زد که تا الآن هم که ملاحظه می‌کنید، باز پیروزی با سیدالشهدا(ع) است و شکست با یزید و اتباع اوست.

  سرآغاز زندگی جاوید اسلام
شهادت سیدمظلومان و هواخواهانِ قرآن در عاشورا، سرآغاز زندگی جاوید اسلام و حیات ابدی قرآن کریم بود. آن شهادت مظلومانه و اسارت آل‌الله تخت و تاج یزیدیان را که با اسم اسلام، اساس وحی را به خیالِ خامِ خود می‌خواستند محو کنند، برای همیشه به باد فنا سپرد و آن جریان، سفیانیان را از صحنه تاریخ به کنار زد.

 قدرت خون سیدالشهدا(ع)
این خون سیدالشهدا(ع) است که خون‌های همه ملت‌های اسلامی را به جوش می‌آورد و این دسته‌جات عزیز عاشوراست که مردم را به هیجان می‌آورد و برای اسلام و برای حفظ مقاصد اسلامی مهیا می‌کند. در این امر سستی نباید کرد.

  کُلُّ ارضٍ کربلا
سیدالشهداء(ع) همه‌جا هست. «کلُّ اَرْضٍ کربلا؛ همه‌جا محضر سیدالشهدا(ع) است... همه محراب‌ها از سیدالشهدا(ع) است... امام حسین(ع) نجات داد اسلام را.

​​​​​​​  درس سیدالشهداء(ع)
حضرت سیدالشهدا(ع) به همه آموخت که در مقابل ظلم و در مقابل ستم، در مقابل حکومت جائر چه باید کرد. با اینکه از اول می‌دانست که در این راه که می‌رود، راهی است که باید همه اصحاب خودش و خانواده خودش را فدا کند و این عزیزان اسلام را برای اسلام قربانی کند؛ لکن عاقبتش را هم می‌دانست. اگر نبود این نهضت، نهضت حسینی، یزید و اتباع یزید اسلام را وارونه نشان می‌دادند.