کالبد‌شکافی یک نوشته و تشریح اثر، نوآموزان عرصه قلم و تولید محتوا را بسیار مفید است.
چه آنکه معلم است و می‌دهد و چه آنکه شاگرد است و می‌آموزد، برای رشد ادبی به این کالبدشکافی نیازمند است.
تنها یک بار مطالعه کتابی زیبا و اثری ژرف، کافی نیست.
تنها یک بار هم خواندن یک نوشته جذاب و خوب در جمع شاگردان مفید نیست.
استاد باید با شاگردانش، کار کارگروهی و تجربی کند، نقاط قوت و ضعف و زیبایی‌های اثر را تشریح کند، ظریف‌کاری‌های موجود و به‌کاررفته در یک متن ادبی را تبیین کند و از دانش‌آموزان و شاگردان بخواهد که همانند اثر و آن نکات را بیافرینند و خلاقیت خود را در تولید به‌کار گیرند.
نویسندگی هم مثل خطاطی است.
وجه تشابه این است که معلم خط، فقط با نشان‌دادن خط زیبا و آثار خوش‌نویسان برجسته، نمی‌تواند افراد را خطاط بار آورد؛ بلکه تمرین و ممارست و الگوگیری از سرمش لازم است. باید دست او را بگیرد و از پیچ و خم راه نگارش عبور دهد، با فراز و نشیب کار قلمی آشنا سازد و در کارگاه قلم همراه او کار کند.
قلم‌آموز هم باید به‌شیوه بزرگان توجه کند و مثل دنیای خط که از استاد، سرمشق می‌گیرند، از آثار مکتوب برجسته و هنرمندانه، الگو و سرمش بگیرد؛ البته این غیر از رونویسی و تقلید و اقتباس است.
اگر نوشته‌های خوب را - روی صفت خوب تأکید می‌کنم- بخوانید و جاهای خوب‌تر را علامت بگذارید و دلیل خوب بودن آن را بشناسید، گامی در مسیر رشد قلمی برداشته‌اید.
«ره چنان رو که رهروان رفتند»
باید زیباشناس بود تا توانست اثری زیبا پدید آورد.
از کارگاه تجربه غافل نشویم.
ادامه دارد...