به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسراء، حضرت آیت‌الله جوادی آملی در جلسه درس اخلاق هفتگی خود که در مسجد اعظم قم، به‌صورت حضوری و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد، ضمن تشریح حکمت 121 نهج‌البلاغه، بیان کردند: کلمه حکیمانه و نورانی نهج‌البلاغه، جمله 121 این است: «قال(ع): «شتان ما بین عملین عمل تذهب لذته وتبقى تبعته وعمل تذهب مئونته ویبقى أجره‏»؛ فرمود: برخی از عمل‌ها لذتش زودگذر است؛ ولی تبعات تلخ او ماندنی است و برخی از اعمال‌اند که رنجشان زودگذر است؛ ولی گنجشان و آثارشان می‌ماند. حضرت فرمود: خیلی تفاوت است بین این دو نحوه از عمل؛ عملی که لذتش زود از بین می‌رود؛ اما تبعات تلخ او و آثار تلخ او می‌ماند و عملی که رنجش می‌گذرد و اثر ظاهری‌اش زود از بین می‌رود؛ اما اثر معنوی‌اش می‌ماند. رازش این است که ذات اقدس الهی که خالق دنیاست، فرمود: دنیای بی‌آخرت لغو است؛ یعنی ما یک جهانی خلق کرده باشیم که هر کس هر چه دلش خواست بکند؛ نه حسابی نه کتابی نه کیفری نه پاداشی؛ چنین چیزی لعب است و ما لاعب و بازیگر نیستیم.
ایشان بیان کردند: لعب چون از لعاب است؛ یعنی یک چیزی است که طراوتش لحظه‌ای است و زود هم از بین می‌رود. کار بی‌هدف را می‌گویند: لعب. ذات اقدس الهی فرمود: ما بازیگر نیستیم؛ پس اگر دنیایی هست که هست، الاّ و لابد روز حسابی باید باشد که بشود حکیمانه.
معظم‌له اظهار کردند: روز قیامت روز حساب است نه روز عمل؛ می‌فرماید: به اینکه درست است که عمل‌ها فرق می‌کند، عامل‌ها فرق می‌کند، اهداف فرق می‌کند؛ ولی خطوط کلی حاکم بر عمل یکی است و آن این است که هر عملی را با حق می‌سنجند. اصلش را فرمود: دنیا مزرعه آخرت است، دنیا تجارت‌خانه است؛ بعضی بهره می‌برند، بعضی زیان می‌کنند. این سوددهی و زیان بردن، این بهره‌وری و محروم شدن روی میزان و معیاری است. تشخیص آن معیار سخت است. فرمود: در قیامت آن میزان و ترازو را ما نصب می‌کنیم.
این مرجع تقلید در بیان اینکه آن میزان در قیامت چیست، گفتند: میزان معمولاً سه ضلعی است، یعنی خود ترازو و میزان که ابزار سنجش است، یک؛ یک کفه‌اش را وزن می‌گذارند، دو؛ کفه دیگرش را آن کالا و موزون می‌گذارند، سه. این خاصیت میزان است. در ادعیه ائمه(س)، درباره وجود مبارک حضرت امیر(ع) عرض می‌کنیم: «السلام علی میزان الأعمال‏»؛ اعمال ما را با میزان اهل‌بیت(س) می‌سنجند. اینها ترازو هستند، اینها راه حق‌اند. اگر چیزی مطابق اینها بود، درست است و اگر مطابق اینها نبود، درست نیست. اینها سرجایش محفوظ است و همه اینها زیر یک اصل جامعی است که در سوره «اعراف» مشخص کرد. «والوزن یومئذ الحق» نه «والوزن حق»؛ یعنی حقیقت را می‌آورند و تمام کارها را با حق می‌سنجند. این سخت است؛ عقیده‌ای که داشتیم، قیام و قعودی که داشتیم؛ رفتاری که داشتیم، چه در منزل چه در بیرون، اینها را با «حق» می‌سنجند؛ لذا اگر انسان بخواهد، خودش را بسازد، باید بداند که حقیقت را بشناسد.
حضرت آیت‌الله جوادی آملی بیان کردند: هر چیزی حسابی دارد، کتابی دارد. اگر دنیا با این روش کنونی پیش برود، نتیجه‌اش همین جنگ غزه است. اصلاً هیچ خبری از انسانیت نیست. هیچ! یک کمی بوی انسانیت هم در اینها نیست. این است که دین فرمود: ما حرف تازه آوردیم که اینها را شما نمی‌فهمید. فرمود، ما یک چیزهایی تازه آوردیم که اصلاً در فکر بشر نیست. چه آوردیم؟ گفتیم: در درون شما یک غده بدخیمی است که مزاحم شماست. کدام علم می‌تواند این را کشف بکند؟ شما یک دشمن درونی دارید و این غده بدخیم است و این می‌خواهد، حیات ما را از بین ببرد، سعادت ما را از بین ببرد، ما را به سوخت و سوز گرفتار کند. فرمود: هوی و هوس شما بالاخره شما را به کشتن می‌دهد، به هلاکت می‌دهد، گرفتار این و آن می‌کند.
ایشان با بیان اینکه ائمه(س) به ما آموختند که شما حق‌مدار و حق‌محور باشید، اظهار کردند: عمده آن است که ما اگر حق‌شناس باشیم علماً می‌شویم محقق و عملاً می‌شویم متحقق. آن‌وقت در حسابرسی راحت هستیم؛ نه بیراهه می‌رویم، نه راه کسی را می‌بندیم. دنیای کنونی براساس آیه سوره مبارکه «جاثیه» مبتلا به فراموشی است. کسانی که مانند کفار می‌گویند: «وقالوا ما هی إلا حیاتنا الدنیا» یک؛ «نموت و نحیا» دو و «وما یهلکنا إلا الدهر» سه؛ دنیا پیش اینها بدون آخرت است، مرگ و حیات است. بدون اعطای مرگ و حیات و پایان کارش هم نیستی است؛ لذا شما ببینید جریان غزه و امثال غزه اصلاً اینها را تکان نمی‌دهد. اینها مثل اینکه روی یک مشت خاک توپ می‌ریزند همین!
معظم‌له بیان کردند: انسان باید بداند که، انسان تنها در دنیا نیست، مسافر است، هدف والا دارد و هر عملی را هم می‌سنجند.