هرگز مباد که این نهال، از «فرات عاشورا» محروم بماند و از «علقمه کربلا » سیراب نشود!
اگر روح و جوهرۂ عاشورا در چنگ برخی غفلت‌ها، جهالت‌ها، سطحی‌نگری‌ها، تحریفات و انحرافات اسیر شود، ریشه‌های آن می‌خشکد! و نسیم عاشورایی بر آن نمی‌وزد و دیگر
عاشورای حسینی، انقلاب‌آفرین نخواهد شد.
اگر عوام‌زدگی بر جوّ برنامه‌های عزاداری و مدح و مرثیه حاکم شود، خاصیت شورآفرینی و منکرستیزی و معروف‌گستری ایام محرّم و مجلس حیسنی از بین خواهد رفت.
اگر عاشورای سیدالشهدا(ع)، قدرت انقلاب‌آفرینی داشت، استعداد حفظ دستاوردهای انقلاب را هم دارد.
اگر خون عاشورا، زمین و زمان را به رنگ حماسه و غیرت درآورد، عاشورایی ماندن امّت نیز، به‌معنای انقلابی ماندن وارثان خمینی کبیر(قد) و پیروان ولایت است.
اگر عاشورا را، بدعت‌ها وتحریف‌ها تهدید می‌کند، انقلاب هم درتهدید روشن‌فکران لیبرال و بی‌آرمان و مذهبی‌های سطحی و برخی مبلّغان عوام‌زده است که اهداف شهدا را ازیاد برده و تنگه اُحد را رها کرده ودنبال جمع کردن غنائم‌اند.
اگر راه کربلا از«قتلگاه» می‌گذرد، مسیر و معبر انقلاب هم، فرهنگ جهاد و شهادت‌طلبی است.
آنان که خود را کشته و مردۂ محرم و عاشورا و اربعین وعاشق سینه‌چاک«حسین‌بن علی(ع)» می‌دانند؛ اما با نظام اسلامی و خط امام و رهبری و آرمان شهدا که مولود مبارک همان عاشورا و محرم است، یا قهرند و بی‌تفاوت، یا تیغ دشمنی برکشیده وسرِناسازگاری و تخریب و سیاه‌نمایی دارند، چگونه صداقت خود را اثبات می‌کنند؟
باری... حرف بسیار است.
چشمه جوشان«نینوا» جاری است و پرچم بلندکربلا بر بام دنیا در اهتزاز.
نه عاشورا فراموش‌شدنی است،
نه نظام اسلامی و ولایی، رفتنی!
پیام عاشورا وآرمان‌های انقلاب را پاس بداریم،  «خون عاشورا» را در «رگهای زمان» جاری سازیم و از صحنه «عمل به تکلیف» غایب نباشیم.