سیدرسول موسوی تهرانی در سال ۱۳۱۵ش در تهران متولد شد. او در محله‌ای بود که شیخ مرتضی زاهد؟ره؟ از عالمان و عارفان مشهور آن زمان، در آنجا زندگی می‌کرد و به‌همین جهت در کودکی و نوجوانی، مجذوب او گردیده بود.
در سن نوزده سالگی دروس حوزوی را در مسجد حاج ملاجعفر که به مسجد مجتهدی معروف شد، آغاز کرد. مدت کوتاهی نزد آیت‌الله مجتهدی تهرانی(ره)، بخش‌هایی از کتاب جامع‌المقدمات و کتاب البهجة‌المرضیة را خواند. او کتاب‌های شرح لمعه، فرائدالاصول و کتاب المکاسب را نزد شیخ حسین کنی  و «کفایةالاصول» را نزد آیت‌الله علی فلسفی تنکابنی(ره) آموخت. در سال ۱۳۴۹ش به نجف رفت؛ اما به‌جهت اختلافات سیاسی میان دو کشور ایران و عراق، پس از چند ماه به ایران بازگشت. در نهایت به شهر قم رفت و در درس خارج اصول آیات عظام: میرزا هاشم آملی، اراکی،  سید محمدرضا گلپایگانی و...(قد) شرکت کرد.
وی حدود پنجاه سال در حوزه‌های علمیه قم و تهران به تدریس در علوم حوزوی اشتغال داشت. کلاس‌های درس او را از پرجاذبه‌ترین و پرجمعیت‌ترین درس‌های اصولی در حوزه علمیه قم برشمرده‌اند. او بر تعطیل نشدن کلاس درس، اصرار فراوان داشت؛ به‌نحوی که وقتی کمردرد سختی گرفته بود و نمی‌توانست، راه برود، با صندلی چرخ‌دار سر کلاس حاضر شد و پس از آنکه عمل جراحی انجام داد، کلاس‌ها را در خانه‌اش برگزار کرد.
این استاد پیشکسوت حوزه علمیه قم در ۶ اردیبهشت 1402 آسمانی شد و در قبرستان باغ بهشت قم به خاک سپرده شد.