در محضر نور - شماره 786
امیرالمؤمنین امام على(ع)
أرسَلَهُ عَلى حِينِ فَترَةٍ مِنَ الرُّسُلِ وطُولِ هَجعَةٍ مِنَ الاُمَمِ واعتِزامٍ مِنَ الفِتَنِ وَانتِشارٍ مِنَ الاُمُورِ وتَلَظٍّ مِنَ الحُرُوبِ والدُّنيا كاسِفَةُ النُّورِ، ظاهِرَةُ الغُرورِ عَلى حِينِ اصفِرارٍ مِن وَرَقِها وإياسٍ مِن ثَمَرِها.
خداوند او را در زمانى فرستاد كه روزگارى بود پيامبرى برانگيخته نشده بود و مردم در خوابى طولانى به سر مىبردند و فتنهها بالا گرفته و كارها پريشان شده بود و آتش جنگها شعله مىكشيد و دنيا بىفروغ و پر از مكر و فريب گشته، برگهاى درخت زندگى به زردى گراييده و از بهبار نشستن آن قطع اميد شده بود.
نهج البلاغه، خطبه 89