بیایید با واژه‌های کلیدی تقوا، معجمی ‌برای جهاد اکبر تدوین کنیم تا منبعی مطمئن برای مراجعه پژوهشگران باشد.
بیایید بر متن فطرت، با گناه، حاشیه نزنیم و بر صفحه دل، پاورقی کبر نیفزاییم. سخنان بی‌تعلیقه قابل فهم‌تر است و متن‌های بی‌حاشیه خواناتر!
آنکه کسره را جای‌گزین فتحه سازد، سزاوار مجرور شدن است.
بیایید تشدید بی‌جا روی حرف دیگران نگذاریم و با زیر و زبر کلمات بزرگان، وَر نرویم و شکر را معادل نعمت قرار دهیم.
اخلاق بازنویسی و اصلاح، کتاب روح است. پیش‌نویس این کتاب نیازمند ویرایش است. بیایید نقاط ضعف خویش را در فیش‌های محاسبه یادداشت کرده، به پرونده تزکیه منتقل سازیم و پس از اصلاحات، در آرشیو آخرت بایگانی کنیم. چرا باید از خطوط ناخوانا استنساخ کنیم؟ مگر خط امام چه عیبی دارد؟
بیایید اشتباهات عملی خود را تصحیح کنیم و متن آن‌ را بدون حواشی، با اضافاتی از کمال با حروفی از صفا و جلدی عمل‌کوب به چاپ سپاریم ... گاهی جلدهای زرکوب محتوای تزویر دارد!
باور کنید جلد ریا، کهنه و فرسوده است و مراکز ایمان، تشنه نسخه‌های کمیاب صداقت‌اند!
بیایید عملکرد خود را با سیره اولیاء مقابله کرده و با دقت غلط‌گیری کنیم و نگذاریم، کتاب نفسانیات تجدید چاپ شود.
گرچه امروز آثارمان نقد اجمالی می‌شود؛ ولی بررسی نهایی در قیامت است!
بیایید در طبع جدید آثارمان، مقدمه‌ای از اخلاص بنویسیم و فهرستی از فضائل را تنظیم کرده، به دفتر دلمان الحاق کنیم.
بیایید در مطابقت محتوا و عنوان خودمان بکوشیم و خلوص را تیتر اصلی خویش قرار دهیم.
اگر آثارمان اثر داشته باشد، قطع جیبی و وزیری مهم نیست ... علم باید در قفس سینه باشد نه در قفسه کتابخانه؛ وگرنه کتاب حجاب خواهد شد و علم، وبال!
تک‌روی و خودمحوری، دوباره کاری است.
بیایید شرح صدر داشته باشیم و دست به تألیف قلوب بزنیم. ترجمه کتاب اختلاف به نفع‌مان نیست! به‌جای آن باید از نسخه صدق و خلوص در تیراژی وسیع فتوکپی گرفت و توزیع کرد.
بیایید با شیرازه برادری، آثار تحقیقی خویش را ته دوزی و صحافی کنیم و اضافات تظاهر را از اوراق پژوهش برش دهیم. مگر می‌توان از حاشیه مسائل متن را حل کرد؟
بیایید مؤسسه‌ای بنیاد نهیم تا یاد خدا را در زمین دل‌مان تأسیس کند و مرکز برای انتشار حقایق بسازد و همه حرف‌ها را به یک مرجع برگرداند و افعال ناقصه را به باب کان تامّه ببرد.
در این‌صورت خواهید دید که بسیاری از مطوّلات مختصر خواهد شد و شرح‌های متعدد بر دیوان دین تبدیل به خلاصه و وجیزه خواهد گشت و ریشه بسیاری از مشتقات نفس خشک خواهد شد.
بیایید با ریشه‌یابی حرف‌های نسنجیده، واژه‌های مشتق از خود را به خدا ارجاع دهیم و نحو دین را صرف دنیای خود نکنیم.
کلمات بی‌گناهند ... اگر ما از حقایق غفلت نکنیم، نیازی به مستدرک و ملحقات نیست.
آنگاه خواهید دید که حجم بسیاری از معجم‌های‌مان کاهش خواهد یافت ... و برای ظاهر شدن یک ضمیر، نیازی به گذشتن پنجاه سال نیست!
اگر این طرح را تصویب می‌کنید، در زمین دل خود، زمین و محلی برای اجرای آن اختصاص دهید و همکارانی کاردان، دلسوز و مخلص برای کار جذب کنید ... بودجه‌اش تأمین است. ان‌شاءالله...