به گزارش خبرگزاری حوزه، متن پیام معظم‌له به این شرح است:
گفت‌وگوی بین دو گروه، طولانی شده است، نه به این معنا که توهم در برابر حقیقت قرار دارد یا اینکه ظاهر جایگاهی در برابر واقعیت دارد؛ اما هیاهو و سر و صدای طرفداران اوهام، دعوت به حق را هدف قرار می‌دهد و تکبر و گستاخی دلالان هوی و هوس، به شعار حق دستیازی می‌کند.
آری گفت‌وگو میان حاملان حق و پیروان هوی و هوس، از زمانی که پدر ما آدم بر زمین فرود آمد، در جریان بود و بازار گفت‌وگو میان دو فرقه داغ بود.
پس خداوند سبحان در هر عصر یا قرنی، انسان‌های آسمانی را برای روشن کردن حقایق و مبارزه با امیال قرار داده است؛ اما گروهی از سربازان شیطان با تمام قدرت و سرسختی با آنها جنگیدند. با این وجود، حقایق الهی در طول قرون، از عصر پیامبر خدا حضرت نوح(ع) تا عصر حضرت ابراهیم(ع) و از عصر آن حضرت تا عصر حضرت نبی‌اکرم(ص) که با یک شریعت کامل و جاودانه آمد که تمام جنبه‌های زندگی را شامل می‌شود، همچون نوری درخشان باقی ماند..
حضرت رسول اکرم(ص) دستور داد که پس از رحلتش از ثقلین پیروی کنند و فرمود: «إنی تارک فیکم الثقلین: کتاب‌الله، و عترتی اهل‌بیتی». اگر فرزندان امت به این دو گنج برمی‌گشتند، در عقیده و حکم اختلاف نمی‌کردند. با این وجود پیامبر خدا(ص) خبر دادند که این دین در هر قرنی و نسلی، افراد عادلی با خود دارد که تأویلات باطل‌گرایان و تحریف غلوکنندگان و دستبرد نادانان را از آن می‌زدایند؛ چنان‌که کوره زنگار و ناخالصی آهن را می‌زداید.
آنچه پیامبر اکرم(ص) فرمودند، محقق شد؛ زیرا هر بار در هر عصری کسانی که می‌خواستند، عقیده را به فساد و انحراف بکشانند و امت اسلامی را به تفرقه بیندازند، مردان صالح ظاهر می‌شدند. این مردان صالح در برابر او ایستادند و راه را بر او بسته و با کتاب خدا و سنت پیامبرش با آن مقابله کردند و با دلایل روشن با او مجادله کردند تا خارهایی را که در مسیر امت اسلامی کاشته شد، کنار بزنند. یکی از مصادیق کسانی که برای تفرقه انداختن امت و اختلاف‌افکنی تلاش کرد، احمدبن تیمیه است.
این مرد با انکار مسائلی که همه علمای امت بر آن اتفاق نظر داشتند، در امت چنددستگی به وجود آورد. او شرعی بودن توسل به نبی‌اکرم(ص) و زیارت مرقد شریف آن حضرت را انکار کرد و بدتر از همه این‌ها، او در شماری از کتاب‌های خود، خواستار تجسیم و تشبیه شد و حتی به‌صراحت گفت که خداوند سبحان بر عرش نشسته است و افسانه‌های دیگری که با عقل و نقل سازگار نیست.
پس گروهی از علمای هم‌عصر او و پس از آن، از بین علمای سنی و شیعه، برای پاسخگویی و رد نظرات گمراهانه و انحرافی او، کتاب‌ها و رساله‌هایی نوشتند تا اینکه به زندان محکوم شد و در آن فوت کرد.
اوهام و افکار انحرافی ابن‌تیمیه پس از مرگش خفته و خاموش ماند و هیچ‌کس به آن تمایل نداشت، تا اینکه محمد‌بن عبد‌الوهاب در قرن دوازدهم آمد.
او آنچه را که از اندیشه‌های ابن‌تیمیه ناپدید شده بود، احیا کرد و در فضایی که بی‌سوادی در آن حاکم بود، خواستار پیگیری و پیروی از آن افکار شد.
مقامات سعودی با پول و یورش به قبایل و غارت آنها، از محمدبن عبد‌الوهاب در حجاز حمایت کردند. این خرافات و شبهات رواج یافت و علمای شیعه و سنی با روشن ساختن حقایق و رد خرافات و شبهات به مقابله با آن پرداختند؛ از این‌رو کتاب‌ها و رساله‌های بی‌شماری نوشتند.
ما همچنان که برگزاری این همایش ارزشمند را به شما تبریک می‌گوییم، امیدواریم کتاب‌های کوچکی را که در مورد این شبهات بحث می‌کند، تاریخ پیدایش و گسترش آن‌ها را مشخص می‌کند و پاسخ‌های روشنی برای آنها می‌نویسد، منتشر کنید.
امام صادق(ع) می‌فرمایند: «علماء شیعتنا مرابطون فی‌الثغر الذی یلی إبلیس و عفاریته، یمنعونهم عن‌الخروج علی ضعفاء شیعتنا و عن أن‌یتسلط علیهم إبلیس و شیعته».
علمای شیعه ما، نگهبانان مرزی هستند که در آن‌سویش، ابلیس و دیوهایش قرار دارند و این علما جلوی یورش آنها به شیعیان ناتوان ما و تسلط یافتن ابلیس و پیروان او بر ایشان را می‌گیرند.
در خاتمه از خداوند منان، برای شما توفیق در این زمینه را خواستاریم و امیدواریم با نیت خالصانه این کار مبارک را ادامه دهیم. 
و‌الله من وراءالقصد
جعفر سبحانی/ قم، مؤسسسه امام صادق(ع)