نحوه زندگی و معاشرت، معرّف شخصیت ماست.
در توصیه‌های دینی، رهنمودهای بسیار و ارزشمند برای چگونه زیستن و سبک زندگی آمده است که سعادت ما را تضمین می‌کند.
آنچه می‌خوانید، تنها گوشه‌ای از این رهنمودهاست:
1. در برخورد با دیگران سلام دهیم و چهره باز داشته باشیم.
2. از همسایگان و خوشاوندان، به‌خصوص از نیازمندان‌شان غافل نباشیم.
3. با صله رحم و سرکشی به  اقوام و رسیدگی به آنان، رضای الهی را تأمین کنیم.
4. اگر کسی به ما نیکی کرد، سپاسگزار باشیم و خوبی‌های دیگران را از یاد نبریم.
5. در گفتارمان از حرف‌های زشت و بی‌ادبانه و توهین و تحقیر و استهزای دیگران پرهیز کنیم و دهان و زبانی پاک داشته باشیم.
6. حوصله گوش‌دادن به سخن دیگران را داشته باشیم و سخن‌شان را قطع نکنیم.
7. تا می‌توانیم خوبی‌های دیگران را بازگو کنیم و از ذکر عیوب و بدی‌های‌شان به‌شدت پرهیز کنیم.
8. سخن‌چینی و دو به‌هم‌زنی و دروغ و تهمت از بدترین گناهان است. خود را به آنها نیالاییم.
9. در رفتن به مسجد و نماز جماعت کوشا و پیشتاز باشیم.
10. هر روز مقداری قرآن بخوانیم و از کلام الهی غافل نشویم.
11. خود را بی‌عیب ندانیم و از انتقادهای دیگران نرنجیم.
12. هرچه علم و مقام و موقعیت ما بیشتر باشد، در برابر پدر و مادر احترام کنیم.
13. تا می‌توانیم، گره از کار دیگران بگشاییم و عنصری مفید باشیم.
14. از آنچه خدا به ما داده، بذل و بخشش کینم، تا خداوند بیشتر کند.
15. مرگ را از یاد نبریم و برای پس از مرگ هم کاری کنیم.
16. از دوستی و همنشینی با بدان بپرهیزیم؛ چون رنگ و بوی آنان را می‌گیریم.
17. به زیارت قبور و اموات برویم و از آن عبرت بگیریم.
18. آنچه برای خود دوست داریم، برای دیگران هم دوست داشته باشیم و آنچه بر خود نمی‌پسندیم، برای دیگران هم نپسندیم.
19. سعی کنیم خشمگین نشویم و در هنگام غضب هم تصمیم نگیریم و اقدامی نکنیم.
20. به پدر و مادر خود خوبی کنیم، تا فرزندان‌مان هم به ما خوبی کنند.