در دنیای پرتنش امروز که تفاوت‌های فرهنگی گاه منشأ سوءتفاهم‌ها و درگیری‌ها می‌شود، گفت‌وگوی فرهنگی می‌تواند نقشی کلیدی در برقراری صلح و همبستگی ایفا کند. گفت‌وگوی فرهنگی نه‌‌‌تنها راهی برای درک و پذیرش تنوع است؛ بلکه بستری برای تقویت همدلی، نوآوری، هم‌‌افزایی و همکاری جهانی را فراهم می‌سازد.
دکتر محمدمهدی جهان‌پرور، پژوهشگر اندیشکده حکمرانی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، در نوشتاری در راستای همایش ملی فلسفه فرهنگ، به مسأله  گفت‌وگوی فرهنگی پرداخت که به شرح ذیل می‌باشد:
در عصر کنونی، گفت‌وگوی فرهنگی به‌عنوان یکی از مؤثرترین ابزارهای تعامل بین‌المللی و میان‌فرهنگی مطرح شده است. جهانی‌سازی، گسترش ارتباطات دیجیتال و افزایش تعاملات میان ملت‌ها، نیاز به تبادل فرهنگی و ایجاد پل‌های ارتباطی میان جوامع را به ضرورتی اجتناب‌ناپذیر تبدیل کرده است. گفت‌وگوی فرهنگی نه‌‌تنها به درک بهتر تفاوت‌ها و شباهت‌های میان فرهنگ‌ها کمک می‌کند؛ بلکه بستری برای حل تعارضات، تقویت همکاری‌ها و ایجاد هویتی جهانی فراهم می‌آورد که در آن، تنوع به‌‌عنوان یک دارایی ارزشمند تلقی می‌شود. امروزه جوامع بشری با چالش‌هایی همچون سوءتفاهم‌های فرهنگی، تبعیض و افزایش ملی‌‌گرایی افراطی روبه‌رو هستند. در چنین شرایطی، گفت‌وگوی فرهنگی می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای کاهش تنش‌ها، مفاهمه و ایجاد همبستگی جهانی عمل کند. این یادداشت با تأکید بر رویکردی عملی، به بررسی روش‌ها و ابزارهایی می‌پردازد که می‌توانند گفت‌وگوی فرهنگی را تسهیل، مؤثر و فراگیر سازند.

  شناخت و احترام متقابل، پایه‌های گفت‌وگوی فرهنگی
هر گفت‌وگوی فرهنگی بر پایه شناخت و احترام متقابل بنا می‌شود و هدف از آن، مطالعه پیشینه فرهنگی یعنی درک تاریخ، ارزش‌ها، سنت‌ها و باورهای فرهنگی طرف دیگر به‌‌شکل دقیق و بدون قضاوت با پذیرش این واقعیت که هر فرهنگ دیدگاه منحصربه‌‌فرد خود را به زندگی دارد، است. در این گفت‌وگو هیچ فرهنگی بر دیگری برتری ندارد و ادای احترام، می‌بایست از طریق رفتار با استفاده از زبان مؤدبانه، رعایت آداب محلی و نشان دادن قدردانی از ارزش‌های فرهنگی صورت پذیرد؛ چراکه شناخت و احترام متقابل، نه‌‌تنها سوءتفاهم‌ها را کاهش می‌دهد؛ بلکه اعتماد و صمیمیت را نیز تقویت می‌کند.

  توسعه مهارت‌های شنیداری و همدلی
شنیدن فعالانه و ایجاد همدلی، کلیدهای اصلی موفقیت در گفت‌وگوی فرهنگی هستند. این مهارت‌ها با توجه کامل به طرف مقابل و پرهیز از قطع صحبت، قضاوت یا پیش‌داوری و طرح پرسش‌های باز و کاوش‌‌گرانه می‌تواند به عمق گفت‌وگو بیفزاید. همچنین انعکاس احساسات و نشان دادن درک درست از احساسات و تجارب دیگران، می‌تواند موجب تلطیف روابط شود.

  سادگی و شفافیت در زبان و بیان
ارتباط مؤثر، نیازمند زبانی است که ساده، قابل فهم و بدون سوءتفاهم باشد. برای این منظور، پرهیز از اصطلاحات پیچیده و استفاده از زبانی ساده و متناسب با درک طرف مقابل، حساسیت زبانی با اجتناب از کلمات یا عباراتی که ممکن است، در فرهنگ‌های مختلف توهین‌آمیز یا ناراحت‌کننده تلقی شوند و در صورت نیاز به ترجمه دقیق، استفاده از مترجمانی که با جنبه‌های فرهنگی طرفین آشنا هستند، مؤثر به نظر می‌رسد.

  مدیریت تعارضات فرهنگی با رویکرد سازنده
هرگونه تعارض فرهنگی باید با خویشتن‌داری و تمرکز بر حل مسأله مدیریت شود. برخی راه‌کارهای مؤثر از جمله گوش دادن به دیدگاه‌های مختلف، با درک دلایل اصلی تعارض و توجه به زمینه‌های فرهنگی، تلاش برای یافتن نقاط مشترک با تمرکز بر ارزش‌ها و منافع مشترک به‌جای تأکید بر تفاوت‌ها و نیز واسطه‌گری در صورت لزوم با استفاده از افراد یا گروه‌هایی که با هر دو فرهنگ آشنایی دارند، برای تسهیل گفت‌وگو کمک می‌کند.

 بهره‌گیری از ابزارهای غیرکلامی در ارتباطات فرهنگی
فرهنگ‌ها اغلب با روش‌های غیرکلامی، پیام‌های مهمی را منتقل می‌کنند. برای برقراری ارتباط بهتر، شناخت زبان بدن و درک حرکاتی مانند تکان دادن سر، اشاره با دست، یا فاصله فیزیکی و استفاده از هنر به‌عنوان زبان مشترک با برپایی نمایشگاه‌های هنری، موسیقی و سینما، می‌توانند ابزارهای قدرتمندی برای ایجاد پل ارتباطی باشند. ضمن اینکه پذیرش و رعایت آداب محلی مانند نحوه سلام کردن، هدیه دادن، یا شرکت در مراسم فرهنگی نیز بسیار مؤثر است.

  تشویق به اشتراک‌گذاری تجربیات فرهنگی
اشتراک‌گذاری تجربیات فردی و فرهنگی یکی از مؤثرترین روش‌ها برای تعمیق روابط است. این فرایند، مشتمل است بر ایجاد فضایی امن و مکانی که در آن همگان بتوانند بدون ترس از قضاوت، دیدگاه‌های خود را بیان کنند و داستان‌هایی از تجارب شخصی که ارتباط عاطفی برقرار می‌کند، روایت کنند و نیز تمرکز بر یادگیری دوجانبه باشد؛ زیرا طرفین می‌توانند از این گفت‌وگوها بیاموزند.

  استفاده از فناوری‌های نوین برای گسترش گفت‌وگو
تکنولوژی و فناوری، ابزارهایی برای تسهیل گفت‌وگوی فرهنگی فراهم کرده است. این ابزارها عبارتند از شبکه‌های اجتماعی برای برگزاری بحث‌ها و کمپین‌های بین فرهنگی در پلتفرم‌هایی مانند اینستاگرام، توئیتر و...، ارائه تورهای مجازی برای تجربه فرهنگ‌های مختلف و نیز استفاده از اپلیکیشن‌های ترجمه و یادگیری زبان برای کاهش موانع زبانی و ارتباطی.

 پروژه‌های مشترک فرهنگی، پلی برای تعامل عملی
پروژه‌های مشترک، بستری مناسب برای تعمیق گفت‌وگو و همکاری فراهم می‌کنند. برخی از این نمونه‌ها عبارتند از، تبادلات فرهنگی از جمله برنامه‌های تبادل دانشجو یا هنرمند میان کشورها، رویدادهای مشترک با برگزاری جشنواره‌های غذا، موسیقی یا هنرهای دستی و همچنین همکاری در مسائل جهانی مانند مقابله با تغییرات اقلیمی یا فقر جهانی و مواردی از این دست که به گفت‌وگوی فرهنگی ابعاد عملی می‌دهد.
با توجه به آنچه بیان شد، می‌توان گفت که در دنیای پرتنش امروز که تفاوت‌های فرهنگی گاه منشأ سوءتفاهم‌ها و درگیری‌ها می‌شود، گفت‌وگوی فرهنگی می‌تواند نقشی کلیدی در برقراری صلح و همبستگی ایفا کند. گفت‌وگوی فرهنگی نه‌‌‌تنها راهی برای درک و پذیرش تنوع است؛ بلکه بستری برای تقویت همدلی، نوآوری، هم‌‌افزایی و همکاری جهانی را فراهم می‌سازد؛ به‌‌‌خصوص در شرایطی که چالش‌های مشترکی نظیر تغییرات اقلیمی، بحران‌های انسانی و افراط‌‌گرایی‌‌ها بر سر راه جوامع قرار دارند، تعامل فرهنگی می‌تواند الهام‌‌بخش راه‌ حل‌های مشترک باشد؛ لذا گفت‌وگوی فرهنگی نیازمند تعهدی پایدار به یادگیری، احترام و همکاری متقابل است. اگرچه این فرایند ممکن است، با چالش‌ها و موانعی همراه باشد؛ اما اثرش در برقراری عدالت، صلح‌ و اتحاد جهانی غیرقابل‌انکار است. درواقع، توجه و اهتمام به گفت‌وگوی فرهنگی، می‌تواند سرمایه‌گذاری برای آینده‌ باشد؛ آینده‌ای که در آن تفاوت‌ها نه به‌عنوان تهدید؛ بلکه به‌عنوان فرصتی در جهت صلح، دوستی و شکوفایی بشر شناخته می‌شوند.