فلسفه نام‌گذاری ارتش چه بود؟
نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در همان ۶۷ روز اول نبردمان غوغا به‌پا کرده بود. در عملیات مروارید توانست، از دوازده تا ناوچه جنگی عراق، یازده تا را بزند که بعد ناوچه پیکان در آنجا مورد اصابت قرار گرفت و بچه‌ها به شهادت رسیدند. اسکله البکر و الامیه را توانست بزند و امام این روز (7 آذر را) به‌نام روز نیروی دریایی نام‌گذاری کردند؛ یعنی مهر، آبان و هفت روز گذشته از آذر، در ۶۷ روز تمام نیروی دریایی دشمن را از بین برد که نیروی دریایی دشمن تا پایان جنگ نتوانست، قد علم کند.

حراست از تمامیت ارضی کشور در مقابل دشمن، مجهز به پیشرفته‌ترین سلاح‌های جنگی جهان
دشمنان به‌خاطر جبران این خسارت و کمبود، هواپیماهای سوپر اتاندارد با موشک‌های اگزوسه زدند که این‌ها نقطه‌زن هستند و از روی آسمان کشتی‌ها را به‌صورت نقطه روی آب پیدا می‌کنند و می‌زنند. برای آن هم، رزمندگان ما تدابیری اندیشیدند که دشمن را ناامید کردند؛ ولی به هر حال دشمن پیشرفته‌ترین تجهیزات بروز دنیا را که تازه از کارخانه بیرون آمده بود، به عراق می‌داد. مثل هواپیمای سوپر اتاندارد، موشک‌های اگزوسه، میگ ۲۹، هواپیمای میراژ، تانک‌های ۷۲t و چیزهای دیگر. با وجود همه این تجهیزاتی که در اختیار داشت، پس از گذشت ۸ سال دشمن نتوانست، هیچ غلطی بکند و ما توانستیم، سرزمین میهن اسلامی را بدون اینکه یک وجب یا یک سانتی‌متر از آن را، به دست دشمن بدهیم، آزاد کنیم و امروز بعد از ۴۲، ۴۳ سال که صحبت از دفاع مقدس می‌شود، سرمان را بالا بگیریم و با افتخار از آن حادثه عظیم یاد کنیم که مقام معظم رهبری این قدر تأکید دارند، بر گفتن روایت‌های جنگ و دفاع مقدس و آن را به‌عنوان یک فریضه می‌دانند و زنده نگه داشتن آن را کمتر از شهادت نمی‌دانند. حتی می‌فرمایند: که دشمنان ما امروز با زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا هم دشمنی دارند؛ چون می‌دانند که بعد از چهل سال نسل سوم و چهارم انقلاب، وقتی این خاطرات را می‌شنود، تبدیل می‌شود به یک بمب آتشین، می‌شود یک محسن حججی، می‌شود رزمنده‌ مدافع حرمی که در مقابل داعش و استکبار ایستادگی می‌کند و تروریست را از بین می‌برد.