[سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَیلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیهُ مِنْ آیاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ] (اسراء، 1)
خطرى که از روز تأسیس حکومت متجاوز یهود در سرزمین اسلامى فلسطین، بیت‌المقدس را تهدید مى‌کرد، سرانجام در فاجعه اخیر که ناشى از توطئه مشترک امپریالیسم مسیحى با صهیونیسم بین‌المللى بود، به وقوع پیوست و اکنون مسجدالاقصى نخستین قبله مسلمانان، به دست مهاجمین تجاوزکار افتاده و در معرض بى‌احترامى سربازان یهود قرار گرفته است.
دولت غاصب اسرائیل اعلام داشته است که اداره بیت‌المقدس را براى همیشه در دست خواهد داشت و براى همین منظور، علی‌رغم اعتراض جهانى، آن را به قسمت غصب‌شده قبلى، ضمیمه کرده است.
در این میان نقش مسیحیان و کلیسا و در رأس آنها واتیکان، براى ما مسلمانان بسیار قابل توجه و دقت است؛ زیرا علاوه بر آنکه دولت‌هاى مسیحى در توطئه تجاوز بر ملل اسلامى، دست داشتند، گروه‌هاى تبشیرى و پرچمدار آنها «پاپ» رسماً اعلام داشته‌اند که بیت‌المقدس باید یک شهر بین المللى اعلام گردد!
پدران روحانى و دستگاه پاپ که در قرن‌هاى گذشته با فتواى خود، جنگ‌هاى صلیبى را راه انداختند و خون صدها هزار نفر انسان بى‌گناه را به هدر دادند و پس از فتح بیت‌المقدس در سال 492 هجرى (ژوئیه 1099 میلادى) 70 هزار مسلمان را در آن شهر قتل عام کردند، با اعلام لزوم بین‌المللى شدن شهر اسلامى بیت‌المقدس، کینه باقی‌مانده از دوران جنگ‌هاى صلیبى را بار دیگر نشان دادند.
و بدین ترتیب توطئه اخیر و مشترک آتش‌افروزان جنگ‌هاى صلیبى و کسانى که به نص صریح قرآن مجید، «از همه بیشتر با مسلمانان دشمنى دارند»1 به مرحله خطرناکى رسیده که محصول آن، با حیثیت جهانى اسلام و مسلمانان و قداست بیت‌المقدس و مسجد الاقصى تضاد اساسى دارد.

  نقشه قدیمى یهود و نصار
ىپس از آنکه در سال 15 هجرى (636 م) بیت‌المقدس به دست مسلمانان افتاد، مسیحیان علی‌رغم آنکه طى عهدنامه‌اى از هرگونه آزادى مذهبى و اجتماعى برخوردار بودند، کینه‌اى نسبت به مسلمانان در دل داشتند تا آنکه در سال 492 ه، پس از لشکرکشى از اروپا توانستند، این شهر را اشغال نموده و مرتکب جنایاتى بشوند که تاریخ از بازگو کردن چگونگى آن شرم دارد.
پس از مدتى «صلاح‌الدین ایوبى» این شهر را از صلیبى‌ها پس گرفت تا آنکه در سال 625 هجری فردریک دوم، امپراطور آلمان، با صلح‌نامه‌اى، از نو بیت المقدس را به دست صلیبى‌ها سپرد؛ ولى چند صباحى نگذشت که مسلمانان باز بیت‌المقدس را از سیطره صلیبى‌ها خارج ساختند.
از آن تاریخ به بعد، مسیحیان و یهودیان، همچنان در فکر اشغال مجدد بیت‌المقدس بودند و هنگامی که ژنرال «آلنبى» فرماندار اشغالگران انگلیسى در سال 1917 میلادی وارد بیت‌المقدس شد، گفت: «امروز جنگ‌هاى صلیبى پایان یافت» و به دنبال او، وقتى که ژنرال «گور»ى فرانسوى در سال 1920 م در دمشق به آرامگاه صلاح‌الدین رفت گفت: «صلاح‌الدین! ما اکنون برگشته‌ایم»!2
و امروز، در نیمه دوم قرن بیستم که نیروهاى متجاوز با بمب‌هاى آتش‌زا و توپ و تانک، 15 هزار مسلمان اردنى را قتل‌عام کرده و چنگیزوار هر چیزى را در سر راه خود نابود ساخته و وارد بیت‌المقدس شدند، فرمانده‌شان «موشه‌دایان» رسماً اعلام داشت: «ما به آرزوى دو هزار و پانصد ساله خود رسیدیم و هرگز اینجا را تخلیه نخواهیم کرد»!
٭ ٭ ٭
پیش از تأسیس حکومت غاصب یهود در فلسطین، رهبران جنبش صهیونیسم3 همیشه آرزو مى‌کردند که روزگارى بیت‌المقدس را تصرف کنند؛ مثلا «آلفرد موند» یکى از رهبران صهیونیسم که در سال 1922 وزیر کار انگلستان بود، در مجمعى به یهودیان چنین وعده داد: «روزى که هیکل سلیمان را تجدید بنا کنیم، خیلى نزدیک است و من در آینده، حیات خود را وقف تجدید این بنا، بر ویرانه‌هاى مسجد اقصى مى‌کنم.»
در هفتم ژوئیه 1920 ژنرال «بولز» انگلیسى، فرماندار نظامى فلسطین، چنین گزارش مى‌دهد: «ابراهیم اسحق، خاخام بزرگ یهودیان فلسطین و شوراى رهبران مذهبى یهود و «اوسیشکن» نائب‌رئیس جمعیت صهیونیسم، رسماً از حکومت سرپرستى بریتانیایى در فلسطین تقاضا کرده‌اند که تمام بیت‌المقدس و مسجد اقصى را به آنان واگذار نماید».
در «جویش انسکلرپیدیا» - دائرة‌المعارف یهود- در ذیل ماده، «صهیونیسم» مى‌نویسد: «یهودیان در صدد هستند که نیروهاى خود را متمرکز کنند و دشمنان خود را از بیت‌المقدس بیرون نمایند و از نو «هیکل سلیمان» را مرکز عبادت و بیت‌المقدس را مقر فرماندهى خود قرار دهند».
و «کلر رنز» رئیس جمعیت «نگهبانان دیوار ندبه» در هفته‌نامه «بالستاین» شماره ششم اوت مورخ 1939، آشکارا چنین نوشت: «این مسجد اقصاى مسلمانان که بر قدس الاقداس هیکل سلیمان بنا شده، متعلق به یهودیان است.»4
بدین‌ترتیب کاملاً روشن مى‌گردد که یهودیان از همان نخستین روز تشکیل حکومت غاصب خود در فلسطین، همیشه در فکر تجاوز به مسجد اقصى، نخستین قبله مسلمانان بوده‌اند؛ زیرا خاخام‌هاى یهودى معتقدند که باید بر روى ویرانه‌هاى مسجد اقصى، هیکل سلیمان را از نو بنا کنند و توراتى را که در زیر بناى مسجد اقصى مدفون است، بیرون بیاورند!5

  اهمیت بیت‌المقدس از نظر اسلام
شهر بیت‌المقدس که یکى از شهرهاى کشور اردن هاشمى است، از نظر اسلامى اهمیت ویژه‌اى دارد. مسجدالاقصى، نخستین قبله مسلمانان در این شهر قرار دارد. مسجد‌الاقصى و مسجدالصخره و اطراف آن را که در میدان وسیعى قرار دارند، «حرم شریف» مى‌نامند و از این رو بیت‌المقدس، یکى از حرم‌هاى سه‌گانه اسلامى به‌شمار مى‌رود.
از آغاز هجرت پیامبر اسلام(ص) به «مدینه» تا سال دوم هجرى، قبله پیامبر(مسلمانان) در موقع نماز و نیایش، بیت‌المقدس بوده و بى‌شک پیش از هجرت نیز، در سیزده سالى که پیامبر اکرم(ص) در «مکه مکرمه» اقامت داشت، رو به بیت‌المقدس مى‌ایستاد و نماز مى‌گذارد6 و از این جهت، این شهر، قبله نخستین، بلدالامین و حرم امن شناخته مى‌شود.
درباره اهمیت بیت‌المقدس همین کافیست که در حدیثى که از امام جعفر صادق(ع) نقل شده، مسجد بیت‌المقدس، یکى از مساجد چهارگانه مهم اسلامى که عبادت در آن بسیار با فضیلت است، به‌شمار رفته است.7 علاوه بر اینها مسجد اقصى در موقع معراج رسول اکرم(ص) نیز ارزش و قداست خود را نشان داد و خداوند مى‌فرماید که شبانه پیامبر اکرم(ص) را از مسجدالحرام به مسجد‌الاقصى  که اطراف آن را پربرکت گردانیده  سیر داد، تا آیات و نشانه‌هاى الهى را به او نشان دهد.
در شهر اسلامى بیت‌المقدس، علاوه بر مسجدالاقصى و مسجدالصخره، 36 مسجد دیگر نیز وجود دارد که 29 مسجد در داخل شهر و 7 مسجد در خارج از دیوارهاى شهر قرار دارند.
در بیت‌المقدس، آرامگاه گروهى از مسلمانان بزرگ و اصحاب رسول‌الله(ص) نیز قرار دارد که از جمله آنان، «عبادةبن صامت انصارى» است که ساکن بیت‌المقدس بود و در «باب‌الرحمة» مدفون است.8
 
  مقاومت جهانى برضد تجاوز
اکنون چه باید کرد؟... در دنیایى که هنوز قانون جنگل بر آن حکومت مى‌کند، در دنیایى که سازش ناجوانمردانه شرق و غرب، پنجاه هزار مسلمان بى‌گناه را به خاک و خون مى‌کشد و خانه‌هاى مردم را ویران مى‌سازد و سرزمین‌هاى اسلامى را به اشغال یهود درمى‌آورد و صدها هزار نفر را از نو آواره مى‌کند، در دنیایى که سازمان ملل آن تحت تأثیر دولت‌هاى بزرگ، از محکوم کردن متجاوزان خوددارى مى‌نماید!!
در این چنین دنیایى وظیفه اسلامى مردم مسلمان آن است که گول دلسوزى‌هاى ریاکارانه این و آن را نخورند و با تمام قوا، برضد تجاوز بپا خیزند و اراضى غصب‌شده اسلامى را از دست تبهکاران بین‌المللى پس بگیرند. چنانکه یکى از مجلات هفتگى تهران، در شماره اخیر خود، طى سرمقاله‌اى در این‌باره چنین مى‌نویسد:
«این‌بار مردم جهان بایستى در مقابل این تجاوز مقاومت به خرج دهند و نگذارند، بیت‌المقدس که با یک یورش خونین نظامى و در ازای خون هزاران سرباز و مردمان فداکار و با ایمان اردن تصرف شده است، در دست غاصبان آن باقى بماند».
تردیدى نیست که اقدام خشن نظامیان گردن‌کش تل‌آویو، در تصرف و ضمیمه کردن قسمت قدیمى اورشلیم که متعلق به اردن است، یک اقدام ظالمانه و غیرانسانى است؛ به‌خصوص که این اقدام کینه‌توزانه آنان با آتش زدن خانه‌هاى اعراب و قتل و غارت و ضرب و شتم مردم بى‌پناه، همراه بوده است.
اکنون باید نگذارند، نظامیان تعلیم‌یافته مکتب‌هاى ضد انسانى، به‌عنوان «دین یهودى و میهن یهودى!» وضع ناگوارى به‌وجود آورند و با اعمال وحشیانه نظیر: آتش‌زدن خانه‌ها و مزارع و کشتن مجروحین و آواره ساختن اعراب، دوباره این عقیده زشت هیتلر را از لاى خاکستر «رایش سوم» بیرون بکشند که: «یهودیان ذاتاً جنایت‌کارند» و «خون مسموم و فاسد دارند» و این بستگى به نوع سیاست و پیروى کورکورانه از «سیاست غرب» و اعمال خودسرانه و بى‌آزرمى و گردن‌کشى نظامیان اسرائیل دارد.»9
آرى! تنها اتحاد جهانى مسلمانان، مقاومت همه‌جانبه بر ضد دشمنان اسلام و تنها اتکاء به قدرت ملل مسلمان است که مى‌تواند بیت‌المقدس و سایر اراضى غصب‌شده را به دارالاسلام باز گرداند.
امیدوارى به سازمان ملل! یا قدرت‌هاى شرق و غرب، تکرار اشتباه گذشته و مخالف با موازین اسلامى است؛ زیرا قرآن مجید صریحاً مى‌فرماید: [وَلا تَرْکَنُوا اِلَى الَّذین ظَلَمُوا فَتَمَّسُکُم النّار]؛ به ستمگران اعتماد نکنید که شما را آتش فرا مى‌گیرد!
 ..............................................
   پی‌نوشت‌ها
1. [ولتجدن اشد الناس عداوة للذین آمنوا الیهود]؛
2. «وعد بلفور»، نشریه سازمان آزادى‌بخش فلسطین، چاپ سوریه، ص 3؛
3. صهیونیسم یک جنبش ارتجاعى و نژادى است و یهودیان به این علت، این جنبش ارتجاعى را صهیونسیم مى‌نامند که دربیت‌المقدس کوهى به‌نام «صهیون» وجود دارد!؛
4. گفته‌هاى بالا از کتاب «القضیة الفلسطینیه»، فصل 37 «خطر صهیونیسم»، چاپ لبنان، تألیف اکرم زعیتر نقل شد؛
5. القدس فى خطر بین‌التهوید والتدویل، ص 3، چاپ اردن، 1953 م؛
6. این نکته را باید توضیح داد که بنا به‌نقل «ابن‌عباس»: «پیش از هجرت که پیامبر اکرم(ص) به سوى بیت‌المقدس نماز مى‌گذاشت؛ چنان مى‌ایستاد که کعبه را به یک پهلوى خود قرار مى‌داد»؛
7. به وسائل‌الشیعه، چاپ جدید، ج 3، ص 550، چاپ تهران، رجوع شود؛
8. «الاردن حقایق و معلومات»، چاپ اردن، ص 49؛
9. فردوسى، شماره 819، مورخ 13 تیرماه 1349، چاپ تهران.
 
 
 
​​​​​​​