تاریخچه و ابعاد فن خطابه در اسلام بررسی تأثیر و ویژگی‌های مبلغان موفق
خطابه و فنون تبلیغ همواره نقش کلیدی در انتقال معارف دینی و اجتماعی ایفا کرده‌اند. در تاریخ اسلام، خطابه نه‌تنها به‌عنوان ابزاری برای بیان حقایق دینی شناخته شده؛ بلکه به‌عنوان وسیله‌ای مهم برای تربیت و هدایت جامعه نیز مورد توجه قرار گرفته است. از زمان پیامبر اکرم(ص) و اهل‌بیت(ع) تا عصر معاصر، خطبا و مبلغان با بهره‌گیری از روش‌ها و فنون گوناگون، تلاش کرده‌اند معارف اسلامی را منتشر کرده و جامعه را به سوی نورانیت اسلام هدایت کنند. حجت‌الاسلام والمسلمین یحیی صادقی، استاد برجسته سطح عالی حوزه، در تحلیل تاریخچه و ابعاد فن خطابه در اسلام، به بررسی ویژگی‌های مبلغان موفق پرداخته است. وی با مرور مهم‌ترین خطبای اسلامی از دوران صدر اسلام تا دوره معاصر، ویژگی‌های بارز مبلغان تأثیرگذار را تحلیل کرده و به بررسی دلایل موفقیت آنان در عرصه تبلیغ پرداخته است. استاد صادقی تأکید دارد که فهم دقیق از فنون خطابه و شناخت نیازهای جامعه، کلید موفقیت در تبلیغ و هدایت مخاطبان است.
دو شرط مهم رهبری جامعه از نگاه پیامبر اکرم(ص)
آیت‌الله جواد مروی مطرح کرد
آیت‌الله شیخ جواد مروی گفت: هر کس می‌خواهد، مانند پیامبر اکرم(ص) رهبری جامعه را در دست بگیرد، باید امانت‌دار بوده و اخلاق نیک داشته باشد.
زیست توحیدی پیامبر اکرم(ص) الگویی ماندگار برای مردم جهان
پیامبر اسلام(ص) پیام‌آور توحید، عدل، انسانیت و مهربانی در عصر ظلمت و تاریکی جهانیان بود. آن‌حضرت پیام وحی را از خدای یکتا به مردم می‌رسانید و توحید و یکتاپرستی را در تمامی ابعاد عمر بابرکت خود متجلی می‌ساخت؛ سبک زندگی ایشان توحیدبنیاد و سیره رفتاری ایشان اخلاق‌مدارانه و مبتنی بر مهربانی بود. رهبر معظم انقلاب اسلامی، در وصف شمه‌ای از کمالات آن‌حضرت که در قرآن کریم از آن یاد شده است، می‌فرمایند: زنده نگه داشتن یاد مولودِ مبارکِ رسول اعظم(ص) برای این است که ما به مضمون این آیه شریفه که فرمود: «لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ‌اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن کانَ یَرجُو اللهَ وَالیَومَ الآخِرَ وَذَکَرَ اللهَ کَثِیرًا»، عمل کنیم. پیغمبر اکرم(ص) اسوه حسنه است؛ این را قرآن به‌صراحت دارد می‌گوید. اسوه است، یعنی چه؟ یعنی یک الگویی است که ما باید از این الگو تبعیّت کنیم؛ در قلّه‌ای قرار گرفته، ما باید از این حضیض به سمت آن قلّه پیش برویم، حرکت کنیم؛ بشر تا آنجایی که می‌تواند، باید حرکت کند به سمت آن قلّه؛ اسوه یعنی این. (22/۰۷/1401)
