امامزادگان، چشمه طهارت و نور الهی در جامعه اسلامی
آیت‌الله اراکی مطرح کرد
عضو شورای عالی حوزه، در مراسم غبارروبی امامزاده موسی مبرقع(ع)، با استناد به آیات قرآن و روایات معصومین(ع)، نور الهی را در خانه‌های انبیا و اوصیا جلوه‌گر دانست و تأکید کرد: این اماکن منبع ذکر خدا، حیات واقعی و طهارت هستند؛ حضور در آنها انسان را از غفلت رها کرده و به سرچشمه اصلی یعنی خانه امیرالمؤمنین(ع) و فاطمه(س) متصل می‌کند.
اتحاد مقدس استراتژی بقای جامعه اسلامی در برابر جنگ ترکیبی
عضو مجمع عمومی جامعه مدرسین حوزه
رسانه حوزه باید مرجعیت خبری داشته باشد
نماینده ولی‌فقیه در هندوستان
حجت‌الاسلام والمسلمین حکیم‌الهی تصریح کرد: شیعه بر اساس عقلانیت و مبانی فقهی حرکت می‌کند و به دنبال ایجاد نظم در جامعه است. ما طبق فقهمان، اخلال در نظام اجتماعی را حرام می‌دانیم؛ چه در جامعه اسلامی و چه غیر اسلامی. همه مراجع نیز این فتوا را داده‌اند.
راهکارهای دینی برای تقویت وحدت و مقابله با تفرقه در جامعه اسلامی
وحدت ملی و اسلامی از اصول بنیادین دین اسلام است که در تعالیم ائمه معصومین(ع) به‌عنوان ستون اصلی حفظ و تقویت جامعه اسلامی معرفی شده است. آیه 103 سوره آل‌عمران و احادیث پیامبر اکرم(ص) و امام علی(ع) بر اهمیت انسجام و پرهیز از تفرقه تأکید دارند و وحدت را رحمت و تفرقه را عذاب می‌دانند. امامان معصوم(ع) با سفارش به محبت، دیدار، ارتباط و رحم میان مؤمنان، راهکارهای عملی تحقق وحدت را بیان کرده‌اند. سیره عملی ائمه(ع) نیز نمونه‌های بارزی از تلاش برای حفظ وحدت و مقابله با اختلافات سیاسی و فرقه‌ای ارائه می‌دهد. محبت به وطن و عدالت اجتماعی از دیگر ارکان وحدت ملی است که موجب همبستگی و پیشرفت جامعه می‌شود. در نهایت، وحدت ملی و اسلامی با پشتوانه دینی، اجتماعی و فرهنگی، قدرت و عزت جامعه اسلامی را تضمین می‌کند و در برابر تهدیدات داخلی و خارجی محافظت می‌نماید. این چکیده حاصل گفت‌و‌گوی هفته‌نامه «افق حوزه» با آیت‌الله محسن فقیهی، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم است که مشروح آن در ادامه می‌آید.
نقش تاریخی حوزه‌های علمیه در بقای دین و تقویت روحیه دینی مردم
قال الإمام الصادق(ع): «العالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ علَيهِ اللَّوابِسُ» (الکافی، ج 1، ص 27) در دوران حضور امام صادق(ع) در مدینه، جامعه اسلامی با گسترش افکار انحرافی، جریانات الحادی و فرقه‌های گمراه مواجه بود. حضرت با درایت و زمان‌شناسی، به تربیت شاگردانی عالم، متفکر و بصیر پرداخت که بتوانند از عقاید ناب اسلامی در برابر این موج انحرافی دفاع کنند. ایشان با این کار نقش بی‌بدیلی در حفظ دین و معرفت اصیل ایفا کردند. در همین راستا، از امام صادق(ع) روایت شده است: «العالِمُ بِزَمانِه لا تَهجُمُ عَلَیهِ اللَّوابِسُ»؛ یعنی کسی که به زمان خود آگاه باشد، دچار اشتباهات و ابهامات نمی‌شود. در این روایت، «عالم بزمانه» به کسی گفته شده که شناخت دقیق و عمیقی از شرایط فرهنگی، جریان‌های فکری، تهدیدات و نیازهای زمانه دارد. چنین عالمی، در دام تحریف‌ها، شبهات و ظواهر فریبنده نمی‌افتد. واژه «لوابس» (جمع لابس) به‌معنای امور پوشیده، شبهه‌برانگیز یا گمراه‌کننده است. بنابراین، شرط هدایت‌گری مؤثر، آگاهی از زمان و درک از اوضاع فکری و اجتماعی روز است.
