نقش تاریخی حوزههای علمیه در بقای دین و تقویت روحیه دینی مردم
قال الإمام الصادق(ع): «العالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ علَيهِ اللَّوابِسُ» (الکافی، ج 1، ص 27) در دوران حضور امام صادق(ع) در مدینه، جامعه اسلامی با گسترش افکار انحرافی، جریانات الحادی و فرقههای گمراه مواجه بود. حضرت با درایت و زمانشناسی، به تربیت شاگردانی عالم، متفکر و بصیر پرداخت که بتوانند از عقاید ناب اسلامی در برابر این موج انحرافی دفاع کنند. ایشان با این کار نقش بیبدیلی در حفظ دین و معرفت اصیل ایفا کردند. در همین راستا، از امام صادق(ع) روایت شده است: «العالِمُ بِزَمانِه لا تَهجُمُ عَلَیهِ اللَّوابِسُ»؛ یعنی کسی که به زمان خود آگاه باشد، دچار اشتباهات و ابهامات نمیشود. در این روایت، «عالم بزمانه» به کسی گفته شده که شناخت دقیق و عمیقی از شرایط فرهنگی، جریانهای فکری، تهدیدات و نیازهای زمانه دارد. چنین عالمی، در دام تحریفها، شبهات و ظواهر فریبنده نمیافتد. واژه «لوابس» (جمع لابس) بهمعنای امور پوشیده، شبههبرانگیز یا گمراهکننده است. بنابراین، شرط هدایتگری مؤثر، آگاهی از زمان و درک از اوضاع فکری و اجتماعی روز است.
در برابر دشمن خارجی باید محکم ایستاد و پاسخ قاطع داد
آیتاللهالعظمی جوادی آملی
حضرت آیتالله جوادی آملی، با تأکید بر اینکه در برابر دشمن خارجی باید محکم ایستاد و پاسخ قاطع داد، گفتند: اگر کسانی بخواهند در جامعه اسلامی فتنهانگیزی و اختلافافکنی کنند و اختلافات را به سطح ملی برسانند و نظام دچار فتنه و تفرقه شود، باید با قاطعیت با آنها برخورد نمود.
اسلام اموی و سلطه فکر تکفیری؛ بین خشونت، گفتمان و اهداف تفرقهانگیز
با ظهور گروههای افراطی در عصر حاضر، مانند «هیأت تحریرالشام»، پدیدهای نمایان شده که بازتابی از روش فکری و سیاسی الهامگرفته از عصر اموی است. این گروهها نهتنها به خشونت فیزیکی متوسل میشوند؛ بلکه از گفتمان تکفیری شدیدی استفاده میکنند که هدف آن، طرد دیگران، چه از اقلیتهای مذهبی و چه حتی صداهای مخالف درون امت اسلامی است. این نوع تفکر، تهدیدی برای امنیت فکری و اجتماعی محسوب میشود؛ زیرا به گسترش فرهنگ نفرت و تفرقه کمک میکند و در نهایت منجر به فروپاشی جامعه اسلامی و توقف پیشرفت آن میشود.
اسلام اموی و سلطه فکر تکفیری؛ بین خشونت، گفتمان و اهداف تفرقهانگیز
با ظهور گروههای افراطی در عصر حاضر، مانند «هیأت تحریرالشام»، پدیدهای نمایان شده که بازتابی از روش فکری و سیاسی الهامگرفته از عصر اموی است. این گروهها نهتنها به خشونت فیزیکی متوسل میشوند؛ بلکه از گفتمان تکفیری شدیدی استفاده میکنند که هدف آن، طرد دیگران، چه از اقلیتهای مذهبی و چه حتی صداهای مخالف درون امت اسلامی است. این نوع تفکر، تهدیدی برای امنیت فکری و اجتماعی محسوب میشود؛ زیرا به گسترش فرهنگ نفرت و تفرقه کمک میکند و در نهایت منجر به فروپاشی جامعه اسلامی و توقف پیشرفت آن میشود.