تاریخچه و ابعاد فن خطابه در اسلام بررسی تأثیر و ویژگی‌های مبلغان موفق
خطابه و فنون تبلیغ همواره نقش کلیدی در انتقال معارف دینی و اجتماعی ایفا کرده‌اند. در تاریخ اسلام، خطابه نه‌تنها به‌عنوان ابزاری برای بیان حقایق دینی شناخته شده؛ بلکه به‌عنوان وسیله‌ای مهم برای تربیت و هدایت جامعه نیز مورد توجه قرار گرفته است. از زمان پیامبر اکرم(ص) و اهل‌بیت(ع) تا عصر معاصر، خطبا و مبلغان با بهره‌گیری از روش‌ها و فنون گوناگون، تلاش کرده‌اند معارف اسلامی را منتشر کرده و جامعه را به سوی نورانیت اسلام هدایت کنند. حجت‌الاسلام والمسلمین یحیی صادقی، استاد برجسته سطح عالی حوزه، در تحلیل تاریخچه و ابعاد فن خطابه در اسلام، به بررسی ویژگی‌های مبلغان موفق پرداخته است. وی با مرور مهم‌ترین خطبای اسلامی از دوران صدر اسلام تا دوره معاصر، ویژگی‌های بارز مبلغان تأثیرگذار را تحلیل کرده و به بررسی دلایل موفقیت آنان در عرصه تبلیغ پرداخته است. استاد صادقی تأکید دارد که فهم دقیق از فنون خطابه و شناخت نیازهای جامعه، کلید موفقیت در تبلیغ و هدایت مخاطبان است.
عرفان اهل‌بیت(ع) به جامعه معرفی شود
دبیرکل مجمع جهانی اهل‌بیت(ع)
حجت‌الاسلام والمسلمین محمدصالح کمیلی به‌همراه کادر علمی و اجرایی مؤسسه «انوار توحید»، ۱۹مهر با حضور در ساختمان مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) قم، با استاد رضا رمضانی دبیرکل مجمع دیدار و گفت‌وگو کردند.
تنها با مکتب کلامی اهل‌بیت(ع) می‌توان پاسخگوی شبهات دنیای غرب بود
آیت‌الله‌العظمی سبحانی در افتتاحیه سال تحصیلی مرکز تخصصی علم کلام
آیین افتتاحیه سال تحصیلی ۱۴۰۴_۱۴۰۳ مرکز تخصصی علم کلام مؤسسه امام صادق(ع)، با سخنرانی حضرت آیت‌الله سبحانی و حجت‌الاسلام والمسلمین ربانی گلپایگانی، در سالن همایش‌های مؤسسه امام صادق(ع) پردیسان برگزار شد.
مودّت اهل‌بیت(ع) و اعتقاد به جمهوری اسلامی معیار اصلی انتخاب کارگزاران نظام
آیت‌الله محمدجواد فاضل لنکرانی
آیت‌الله فاضل لنکرانی با تأکید بر اینکه در نظام ما افرادی باید مسئولیت امور را به عهده بگیرند که از بن دندان معتقد به مودّت اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) و نظام جمهوری اسلامی باشند، تصریح کرد: بر اساس آیه مودّت، مسئولان جمهوری اسلامی، باید یکی از شاخصه‌های کارگزاران را مودّت اهل‌بیت(ع) قرار دهند. مودّت فی‌القربی یک امری است که ما مکلف به آن هستیم و ریشه قرآنی دارد و دستور خداست؛ لذا در نظام اسلامی باید یکی از شاخص‌های اصلی مسئولین را مودّت فی‌القربی قرار بدهیم. بحث شیعه و سنی نیست؛ بحث این است که این مطلب به‌عنوان یک تکلیف واضح در قرآن آمده و همه کسانی که قرآن را قبول دارند، باید تحت این عنوان باشند. اگر کسی بخواهد، کارگزار این نظام اسلامی باشد، باید مودّت فی‌القربی، یکی از معیارهای انتخاب او در کنار کارایی و تدینش باشد. چطور یک مسئولی به خودش اجازه می‌دهد که این مسئله و شاخص بسیار مهم قرآنی را نادیده بگیرد؛ درحالی‌که این عمل برخلاف اصل مسلّم قرآن است؟!
