منطق عقلیِ امامت در بیان و سیره امام حسن عسکری(ع)
امامت پدیده‌ای خارج از جامعه نیست که دین بخواهد به جامعه تحمیل کند. امامت پاسخ به نیازی است که جامعه ابراز کرده است؛ پاسخی از سوی انسان (امامتی بشرساخته برای بشر)؛ پاسخی از سوی خدای انسان (امامتی خداخواسته برای بشر). [وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّهً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا]؛ (انبیا،۷۳). تنها تفاوت جوامع دینی و غیردینی در همین مسئله است. با این منطق است که ما امامان خود را امام هدایت می‌نامیم، «ائمه یهدون بامرنا» و معتقدیم امامت تا روز قیامت ناچار به تداوم است؛ بنابر این هم اصل نیاز به امام و هم نیاز به امام تا لحظه برقراری حیات در زمین، امری عقلی است که البته روایات و نقل‌های معصومان(ع) مؤید آن است. حجت‌الاسلام والمسلمین محمد عابدی، عضو هیأت علمی گروه قرآن‌پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، در یادداشتی به این موضوع پرداخته‌اند.
منطق عقلیِ امامت در بیان و سیره امام حسن عسکری(ع)
امامت پدیده‌ای خارج از جامعه نیست که دین بخواهد به جامعه تحمیل کند. امامت پاسخ به نیازی است که جامعه ابراز کرده است؛ پاسخی از سوی انسان (امامتی بشرساخته برای بشر)؛ پاسخی از سوی خدای انسان (امامتی خداخواسته برای بشر). [وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّهً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا]؛ (انبیا،۷۳). تنها تفاوت جوامع دینی و غیردینی در همین مسئله است. با این منطق است که ما امامان خود را امام هدایت می‌نامیم، «ائمه یهدون بامرنا» و معتقدیم امامت تا روز قیامت ناچار به تداوم است؛ بنابر این هم اصل نیاز به امام و هم نیاز به امام تا لحظه برقراری حیات در زمین، امری عقلی است که البته روایات و نقل‌های معصومان(ع) مؤید آن است. حجت‌الاسلام والمسلمین محمد عابدی، عضو هیأت علمی گروه قرآن‌پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، در یادداشتی به این موضوع پرداخته‌اند.
