استاد شهید آیت الله مطهری در 13 بهمن 1298 هجری شمسی در فریمان واقع در 755 کیلومتری شهر مقدس مشهد در یک خانواده اصیل روحانی چشم به جهان گشود . پس از طی دوران طفولیت به مکتب خانه رفت و به فراگیری دروس ابتدایی پرداخت .

دوره اقامت 15 ساله خود در قم از محضر مرحوم آیت الله العظمی بروجردی (در فقه و اصول) و حضرت امام خمینی ( به مدت 12 سال در فلسفه ملاصدرا و عرفان و اخلاق و اصول) و مرحوم علامه سید محمد حسین طباطبائی (در فلسفه : الهیات شفای بوعلی و  دروس دیگر) بهره گرفت. قبل از هجرت آیت الله العظمی بروجردی به قم نیز استاد شهید گاهی به بروجرد می رفته و از محضر ایشان استفاده می کرد.

دوم )دروس اخلاقی و عرفانی:

استاد شهید مدتی نیز از محضر مرحوم آیت الله حاج میرزا  علی آقا شیرازی در اخلاق و عرفان بهره های معنوی فراوان برد. وی همچنین از دروس اخلاقی و عرفانی امام خمینی (ره) بهره برد. از استادان دیگر استاد مطهری می توان از مرحوم آیت الله سید محمد حجت ( در اصول) و مرحوم آیت الله سید محمد محقق داماد (در فقه) نام برد. 
فعالیتهای دینی (مذهبی وسیاسی استاد): 
وی در مدت اقامت خود در قم علاوه بر تحصیل علم، در امور اجتماعی و سیاسی نیز مشارکت داشت و از جمله با فدائیان اسلام در ارتباط بود.

اول)فعالیتهای مذهبی:

در سال 1331 در حالی که از مدرسین معروف و از امیدهای آینده حوزه به شمار می رفت به تهران مهاجرت کرد و به تدریس در مدرسه مروی و تألیف  و سخنرانیهای تحقیقی پرداخت . در سال 1334 اولین جلسه تفسیر انجمن اسلامی دانشجویان را تشکیل داد . در همان سال تدریس خود در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران را آغاز کرد .  در سالهای 1337 و 1338 که انجمن اسلامی  پزشکان تشکیل شد ، استاد مطهری از سخنرانان اصلی این انجمن بود است و در طول سالهای 1340 تا 1350 سخنران منحصر به فرد این انجمن بود که بحثهای مهمی از وی به یادگار مانده است.
دوم)فعالیتهای سیاسی: 
الف) در قیام پانزده خرداد ، وی همواره در کنار امام بود به طوری که می توان سازماندهی  قیام پانزده خرداد در تهران و هماهنگی آن با رهبری امام را مرهون تلاشهای او و یارانش دانست. در ساعت یک بعد از نیمه شب روز چهارشنبه پانزده خرداد 1342 به دنبال یک سخنرانی مهیج علیه شخص شاه دستگیر و به زندان موقت شهربانی منتقل و به همراه تعدادی از روحانیون تهران زندانی شد. پس از 43 روز به دنبال مهاجرت علمای شهرستانها به تهران و فشار مردم، به همراه سایر روحانیون از زندان آزاد شد. 

ب)هدایت هیئتهای موتلفه: 

پس از تشکیل هیئتهای موتلفه اسلامی، استاد مطهری از طرف امام خمینی (ره) همراه چند تن دیگر از شخصیتهای روحانی عهده دار رهبری این هیئتها شد. پس از ترور حسنعلی منصور نخست وزیر وقت ، کادر رهبری هیئتهای موتلفه شناسایی و دستگیر  شد ولی از آنجا که قاضی که پرونده این گروه تحت نظر او بود مدتی در قم نزد استاد تحصیل کرده بود به وی پیام فرستاد که حق استادی را به جا آوردم و بدین ترتیب استاد شهید از مهلکه جان سالم بدر برد. 
ج)مبارزه با کجرویها وانحرافات: 

در این زمان وی به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانی در دانشگاهها ، اسلامی کردن محتوای  نهضت اسلامی پزشکان، مسجد هدایت، مسجد جامع نارمک و ...  ادامه داد . به طور کلی استاد شهید که به یک نهضت اسلامی معتقد بود نه به هر نهضتی، برای اسلامی کردن محتوای نهضت تلاشهای ایدئولوژیک بسیاری و با کجرویها و انحرافات مبارزه سرسختانه کرد. در سال 1346 به کمک چند تن از دوستان اقدام به تأسیس حسینیه ارشاد کرد به طوری که می توان او را بنیانگذار آن موسسه دانست. ولی  پس از مدتی به علت تکروی و کارهای خودسرانه و بدون مشورت یکی از اعضای هیئت مدیره و ممانعت او از اجرای طرحهای استاد و از جمله ایجاد یک شورای روحانی که کارهای علمی و تبلیغی حسینیه زیر نظر آن شورا باشد سرانجام در سال 1349 علیرغم زحمات زیادی که برای آن موسسه کشیده بود و علیرغم امید زیادی که به آینده آن بسته بود از عضویت هیئت مدیره آن موسسه استعفا کرد  و آن را ترک گفت. 

د)حمایت از مظلومان فلسطین در برابر اسرائیل: 

در سال 1348 به خاطر صدور اعلامیه ای با امضای وی و حضرت علامه طباطبایی و آِیت الله حاج سید ابوالفضل مجتهد زنجانی مبنی بر جمع اعانه برای کمک به آوارگان فلسطینی و اعلام آن طی یک سخنرانی در حسینیه ارشاد  دستگیر شد و مدت کوتاهی در زندان تک سلولی به سربرد. 
ه)سخنرانی های انقلابی و بازداشت استاد: از سال 1349 تا 1351 برنامه های تبلیغی  مسجدالجواد را زیر نظر داشت و غالباً خود سخنران اصلی بود تا اینکه آن مسجد و به دنبال آن حسینیه ارشاد تعطیل شد و بار دیگر استاد مطهری دستگیر و مدتی در بازداشت بود . پس  از آن استاد شهید در مسجد جاوید و مسجد ارک سخنرانی می کرد . بعد از مدتی مسجد جاوید نیز تعطیل شد. سال 1353 ممنوع المنبر شد و این ممنوعیت تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشت. 
و) استادمطهری و خطر منافقین: 

اما مهمترین خدمات استاد مطهری در طول حیات پر برکتش ارائه ایدئولوژی اصیل اسلامی از طریق درس و سخنرانی و  تألیف کتاب است . این امر خصوصاً در سالهای 1351 تا 1357 به خاطر افزایش تبلیغات گروههای چپ و پدید آمدن گروههای مسلمان چپ زده و ظهور پدیده التقاط به اوج خود رسید. گذشته از حضرت امام، استاد شهید مرتضی مطهری اولین شخصیتی است که به خطر سران سازمان موسوم به « مجاهدین خلق ایران » پی برد و دیگران را از همکاری با این سازمان باز داشت و حتی تغییر ایدئولوژی آنها را پیش بینی کرد. 

ز)تدریس در حوزه علمیه و...: 

در این سالها استاد شهید به توصیه حضرت امام راحل مبنی بر تدریس در حوزه علمی قم هفته ای 2 روز به قم می رفت و درسهای مهمی در آن حوزه تدریس می کرد. در سال 1355 به دنبال یک درگیری با یک استاد کمونیست دانشکده الهیات! زودتر از موعد مقرر بازنشسته شد . همچنین در این سالها استاد شهید با همکاری تنی چند از شخصیتهای روحانی، «جامعه روحانیت مبارز تهران » را بنیان گذاری کرد بدان امید که روحانیت شهرستانها نیز به تدریج چنین  سازمانی پیدا کند. 
ح)بطور دائمی در خدمت انقلاب و امام قرار گرفتن:

گرچه ارتباط استاد مطهری با امام خمینی (ره) پس از تبعید وی از ایران به وسیله نامه استمرار داشت ولی در سال 1355 موفق شد به  نجف سفر کند و ضمن دیدار با امام خمینی (ره) درباره مسائل مهم نهضت و حوزه های علمیه با ایشان مشورت کند. پس از شهادت آیت الله سید مصطفی خمینی و آغاز دوره جدید نهضت اسلامی، استاد مطهری به طور تمام وقت درخدمت نهضت قرار گرفت و در تمام مراحل آن نقشی اساسی ایفا کرد. در دوران اقامت حضرت امام در پاریس، سفری به آن دیار کرد و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو کرد و در همین سفر امام خمینی (ره) وی را مسؤول تشکیل شورای انقلاب اسلامی کرد . هنگام بازگشت امام خمینی (ره) به ایران مسئولیت کمیته استقبال از امام را شخصاً به عهده گرفت و تا پیروزی انقلاب  اسلامی و پس از آن همواره در کنار رهبر عظیم الشأن انقلاب اسلامی و مشاوری دلسوز و مورد اعتماد برای ایشان بود.
شهادت استاد مطهری بدست گروه فرقان:
 تا اینکه روز سه شنبه یازدهم اردیبهشت ماه سال 1358 در تاریکی شب در حالی که از یکی از جلسات فکری سیاسی بیرون آمده بود به دست گروه جنایتکار فرقان به شهادت رسید . 
استاد شهید مرتضی مطهری:من در تمام عمرم یک افتخار بیشتر ندارم، آن هم همین عمامه و عباست