گوشه ای از خدمات حضرت خدیجه (س)

پس از وفات خدیجه کبری پیامبر همواره از او به نیکی یاد می‌کرد، به بستگان او احترام می‌کرد و می‌فرمود: خدا شاهد است خدیجه زنی بود که چون همه از من رو می‌گردانیدند

 پس از وفات خدیجه کبری پیامبر همواره از او به نیکی یاد می‌کرد، به بستگان او احترام می‌کرد و می‌فرمود: خدا شاهد است خدیجه زنی بود که چون همه از من رو می‌گردانیدند، او به من روی می‌کرد و چون همه از من می‌گریختند به من محبت و مهربانی می‌کرد.

خبرگزاری حوزه | کانون خانواده در همه‌ جوامع و فرهنگ‌ها اهمیت زیادی دارد. در فرهنگ اسلامی ما نیز همواره داشتن یک خانواده‌ی گرم و صمیمی مورد توجه بزرگان دین بوده است. شناخت خانواده‌های موفق و معرفی زنان و مادران بزرگی که توانسته‌اند گرمابخش و آرامش دهنده این جامعه‌ی کوچک باشند، می تواند خانواده‌های امروزی را که دچار مشکلات فراوانی‌اند، به آرامش برساند و تا حد زیادی از دغدغه‌هایی که درگیر آن شده‌اند، نجات دهد.

حضرت خدیجه علیها سلام نمونه کامل همسر و مادری است که با ایمان، محبت و درایت خود، خانواده‌ای را بنا نهاد که سنگ بنای جامعه توحیدی شد.

خدیجه بانویی عفیف، پاکدامن، مهربان و فداکار بود. از بزرگان و ثروتمندان طایفه‌ی قریش بود که در بین مردم مکه، موقعیت ممتازی داشت. با این که در زمان جاهلیت؛ یعنی در عصری که زن هیچ مقام و منزلت اجتماعی نداشت، زندگی می‌کرد، با علاقه‌ای که به علم و دانایی داشت، اخبار دانشمندان یهود و مسیح را دنبال می‌کرد و انتظار ظهور پیامبر جدید را می‌کشید.

خدیجه علیها السلام زنی گوشه‌گیر و منزوی نبود. بزرگترین کاروان تجاری مکه متعلق به ایشان بود. با شم قوی اقتصادی خود، تجارتی پاک و دور از رباخواری را مدیریت می‌کرد. اهل ثروت‌اندوزی و تجملات نبود و بسیاری از درآمد به دست آمده را با سخاوت می‌بخشید. خانه‌اش کعبه‌ی آمال بینوایان و پناهگاه یتیمان بود. ارتباطش با کارگران و مردان کاروان تجاری‌اش در حد ضرورت بود. از این‌رو «طاهره» و «سیده‌ی زنان» قریش لقب گرفته است.

روش خدیجه برای انتخاب همسر و ازدواج نیز منحصر به فرد بود و تعجب همگان را برانگیخت. بانویی که با داشتن صفات پسندیده و ثروت فراوان مورد حسادت زنان قریش بود و مردان ثروتمند مکه آرزوی همسری‌اش را داشتند به همسری یتیم عبدالله در آمد و به این ازدواج افتخار می‌کرد.

به محض جاری شدن صیغه عقد، مهریه و مقدار قابل توجهی از اموال و تعدادی از غلامان و کنیزان را به همسرش بخشید و فرمود: به خانه‌ی خودتان وارد شوید. خانه‌ی من خانه‌ی شماست و من کنیز شما هستم.

خدیجه اولین بانویی است که دعوت پیامبر را لبیک گفت و در کنار مقام ابراهیم پشت سر او به نماز جماعت ایستاد. همواره غم‌خوار و پشتیبان ایشان بود.

در زندگی زناشویی‌اش تلاش می‌کرد تا رضایت پیامبر را جلب کند. نه‌تنها مانعی برای عبادت و بندگی همسرش نبود، بلکه شبهای طولانی که محمد (ص) برای عبادت به کوه طور می‌رفت، او را با مهربانی بدرقه می‌کرد. برایش غذا تهیه می‌کرد و همراه حضرت علی(ع) به غار حراء می‌برد.

در روزهایی که پیامبر مخفیانه و آشکارا مردم را به اسلام دعوت می‌کرد، مدافع پیامبر بود، خطرات را به جان می‌خرید و به ایشان آرامش می‌داد. در تمام مدتی که پیامبر و مسلمانان در شعب‌ابی‌طالب در محاصره بودند، خدیجه تمام اموال و دارایی خود را هزینه کرد تا مسلمانان از گرسنگی و تشنگی در امان بمانند.

بانوی مکرم اسلام خود نیز جزو محاصره شدگان بود و سختی زیادی را تحمل کرد و هنگامی که در اثر تحمل این رنج و سختی‌ها در بستر بیماری قرار گرفت به پیامبر می‌فرمود: من در حق تو کوتاهی کردم، مرا عفو کن. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمود: هرگز از تو تقصیری ندیدم و نهایت تلاش خود را به کار بردی. در خانه‌ام بسیار خسته شدی و اموالت را در راه خدا مصرف کردی.

پس از وفات خدیجه کبری پیامبر همواره از او به نیکی یاد می‌کرد، به بستگان او احترام می‌کرد و می‌فرمود: خدا شاهد است خدیجه زنی بود که چون همه از من رو می‌گردانیدند، او به من روی می‌کرد و چون همه از من می‌گریختند به من محبت و مهربانی می‌کرد و چون همه دعوت مرا تکذیب می‌کردند، به من ایمان می‌آورد و مرا تصدیق می‌کرد. در مشکلات زندگی مرا یاری می‌داد و با مال خود کمک می‌کرد و غم از دلم می‌زدود.

نیره تسلیم، عضو گروه نویسندگی صریر