تحلیل آیت‌الله‌العظمی مظاهری از کودک‌کٌشی اسرائیل

وقتی علم را دست یک آدم بی‌ادب دهند مانند آن است که شمشیر را دست یک مست بدهند و به اجتماع وارد کنند.

 حضرت آیت الله مظاهری در یکی از دروس اخلاق خود به موضوع فعالیت های فرهنگی پرداختند که متن آن بدین شرح است:

بحث امروز ما پیرامون کار فرهنگی است؛ اینکه چگونه فرهنگ فردی و اجتماعی بالا رود، چگونه یک ملت دانشمند، مخترع، سرفراز و سرافراز در دنیا شود و یک فرد با تلاش و کوشش و جدیّت افتخار مملکت شود.

کار فرهنگی یعنی انسان هم برای دنیا و هم برای آخرتش دانشمند باشد.

جهل، انسان را جهنمی می‌کند و ملتی که جاهل باشد استثمارش می‌کنند و مجبور است زیر بار استکبار برود تا بتواند زندگی کند.

ملتی می‌تواند جلوی استکبار قد علم کند که دانشمند باشد؛ دانشگاه‌هایش جای اختراع باشد؛ حوزه‌هایش جای ترقی علم باشد؛ دبستان و دبیرستان‌هایش جوان‌های لایق و دانشمندی تحویل جامعه بدهد و بالاترین و بهترین کارها، کارِ فرهنگی است و ثواب زیادی دارد و هیچ عبادتی به‌اندازه علم‏آموزی ثواب ندارد.

پیغمبر اکرم (ص) فرموند: «تَفَکُّرُ ساعَةٍ خَیرٌ مِن عِبادَةِ سَنَةٍ»؛ یک ساعت اندیشیدن بهتر از یک سال عبادت است.

حضرت در روایت دیگری می‌فرماید: «تَفَکُّرُ ساعَةٍ خَیرٌ مِنْ عِبادَةِ سَبْعَیْنَ سَنَةً»؛ یک ساعت اندیشیدن از هفتاد سال عبادت بالاتر است.

انسان یک ساعت تفکر کند، علم بیاموزد، علم آموزش دهد و یا یک ساعت کار فرهنگی کند، مانند آن است که یک سال عبادت کرده است‌.

اگر شما هفتاد ساعت در مسجدی معتکف شوید و شبانه‏روز عبادت کنید، واضح است که ثواب زیادی دارد و انسان را به مقامات معنوی بالا رشد می‌دهد، اما اگر یک ساعت مشغول تفکر و مطالعه باشد و از نظر علمی و فکری رشد کند، از هفتاد سال عبادت بالاتر است.

قرآن می‌فرماید: «لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْر»ٍ؛ هر کس شب قدر را درک کند و مشغول عبادت خدا شود به اندازه یک عمر، هشتاد سال ثواب دارد.

مرحوم محدث قمی در مفاتیح از رییس‌المحدثین، مرحوم صدوق نقل می‌کند:

در جلسه اساتید مذاکره شد که بهترین اعمال در شب قدر چیست؟

همه گفتند: تحصیل علم؛ درس و بحث که انسان فکرش را رشد دهد.

از این روایات می‌توان پی‌برد که اسلام چقدر ارزش دارد و همه این‌ها برای اسلام معجزه است.

خداوند متعال در آیه دوم سوره جمعه می‌فرماید: «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ»؛ یا رسول الله تو مبعوث به رسالت شدی و قرآن نیز معجزه توست. قرآن کتاب تربیتی و آموزشی است و تو نیز یک معلم آموزشی و پرورشی هستی.

در آیه ۱۶۴ سوره آل عمران می‌فرماید: «لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ»؛ خداوند بر اهل ایمان منت گذاشت و پیغمبر اکرم (ص) را فرستاد تا انسان را مهذب کند؛ اما علاوه‏ بر تهذیب نفس، انسان را عالِم کند.

لذا قرآن کتاب تربیتی و آموزشی است و پیامبر اکرم (ص) و سپس ائمه اطهار علیهم السلام، مراجع تقلید و علما معلم آموزشی و پرورشی هستند و این دو باید توأم باهم باشند؛ در غیر اینصورت اگر پشتوانه علم تقوا، تقدس، تربیت و دین نباشد فایده‏ای ندارد و علمِ استکبار و علمِ صهیونیست می‌شود. غده سرطانی جامعه بشریت در حال حاضر صهیونیست است، زیرا علم دارد ولی تهذیب نفس ندارد؛ بنابراین نباید این نکته را فراموش کنیم که اصل و زیربنا ایمان، تقوا و تقدس است، لذا در قرآن آمده است که ابتدا باید صفات رذیله را از دل بِکند، درخت رذالت را از دل بِکند و درخت فضیلت بجای آن بکارد، بارور و میوه‏دار کند تا از میوه آن، همه و کل دنیا استفاده کند.

پس از آنکه زمینه درست شد، به دیگران علم دهد، قرآن می‌فرماید من کتاب علم هستم اما ابتدا آدم می‌سازم و سپس به او علم می‌دهم.

دنیای امروز علم دارد اما علم را به کسی داده‌اند که حتی به کودکان رحم ندارد؛ حاضر است دو ثلث جهان را قتل عام کند تا بر یک ثلث دیگر حکومت کند، زیرا زیربنا خراب است، بجای آدمیت، سبُعیَت و درندگی است.

وقتی علم را دست یک آدم بی‌ادب دهند مانند آن است که شمشیر را دست یک مست بدهند و به اجتماع وارد کنند.

مثل الان که علم را دست افراد بی‏ادب داده‌اند و اگر مملکتی از او اطاعت کند، با او کاری ندارند؛ اما اگر مملکتی بگوید من با تو کاری ندارم و تو هم با من کار نداشته باش، با او دشمن می‌شوند. مثل ایران، چون فقط استقلال می‌خواهد، استکبار جهانی بر علیه اوست.