نقش و رسالت حوزه در دوران کنونی!
بزرگان حوزه که همواره پناه و امید مردمند، در مطالبه و استیفای حقوق مردم، مصلحت اندیشی و سکوت را بشکنند و مطالبات به حق آنان را صریح و بی تعارف و علناً و مستمراً از مسئولان و کارگزاران دولتی پیگیری نمایند و آن‌ها را به مسئولیت پذیری و پاسخگویی به مردم وادار نمایند.
حجت الاسلام والمسلمین عبدالرسول هاجری، دبیر انجمن های علمی حوزه در یادداشتی به نقش و رسالت حوزه در دوران کنونی آورده است :
حوزه و روحانیت در دوران طاغوت بلکه در طول تاریخ بلند خود همواره پشت و پناه مردم و نماینده و سخنگوی آنان بوده است.
روحانیون برای استیفای حقوق مردم و محرومان در رژیم قبل زندانی و شکنجه و تبعید شدند حتی سر و جان دادند و بالاخره به اذن الهی و مشارکت مبارزان و همه اقشار مردم انقلاب اسلامی را برای آزادی و استقلال و برقراری و اقامه قسط و عدل الهی پایه گذاری کردند اما پس از پیروزی، به جای آن که شکر نعمت به جا آورده و خانه خدا و پایگاه دین و انقلاب را، «مسجد» را تقویت کنند و همچنان در «میان مردم» و پناه و سخنگوی پابرهنگان باشند ، به دولت، به درون ساختارهای قدرت نقل مکان کرده و به خانه خود و خدا پشت کردند!!!!
مساجدِ بسیاری بی امامِ تراز شد و شمع و چراغ خانه‌های خدا هم خاموش!
مردم هم در خیلی از محله ها، امام و پناهگاه و امین خود را از دست داده و یتیم و بی یاور شدند!
گاه، ناامید از همه جا برای پیگیری مطالبات بر زمین مانده، به کوچه و خیابان زدند و گاه برخی جوانترها، به بیگانه پناه بردند!
با آن نقل مکان روحانیت از خانه خود و خدا و مردم به خانه «عاریتی» قدرت کفران نعمت شد و قانون خدا،جاری: «لان کفرتم ان عذابی لشدید» هم پایگاه و محبوبیت هزاران ساله، پرید و هم عمامه!!
هم فرهنگ و اخلاق را بر باد فنا دادیم و هم ارزش‌ها و عفاف و حجاب را!!
امروز، ما چه کاره ایم!؟ دقیقاً کجای کاریم!؟
هم نظام و مسئولان عالی، ناخشنود از این همه سکوت و تماشاگری و هم مردم و محرومان!!
یک لشکر چندصدهزار نفری، یک شبکه سراسری مویرگی اما مُعَلَّق و بلاتکلیف میان زمین و هوا!!
این روزها حوزه و روحانیت پس از قریب پنجاه سال تجربه‌اندوزی در عرصه سیاست و حکمرانی به یک بازنگری اساسی و بازطراحی نقش و رسالت خود در قبال «دین» و «مردم» و «نظام» شدیدا و عاجلاً نیازمند است.
بنظر می‌رسد در این بازنگری، مطالبه گری نقشی اساسی و محوری دارد.
امروز هم نظام و انقلاب و مردم و اقامه قسط و عدل و مبارزه با فساد و ناکارآمدی در این سرزمین مقدس، به جلوداری، میانداری و مطالبه گری روحانیت نیازمند است.
در همین راستا این چند کار، از ضرورتی راهبردی و عاجل برخوردار است:
۱. شبکه مساجد در تدبیری جهادی حداکثر ظرف مدت یکسال، با حضور امام جماعت«تراز» احیاء و تقویت شد.
مثل رسول اکرم«ص»، مثل پیش از انقلاب، «اولین» پایگاه و خانه برای «سرآمدان» روحانیت در «علم»، «اخلاق»، «تدبیر» و «مردمداری» مسجد و خانه خدا باشد نه هیچ جای دیگر.
۲. امامان جمعه از میان برترین و موفق‌ترین و «مردمی» ترین و محبوب ترین امامان جماعت شهر توسط خود آنان، انتخاب و معرفی شوند تا معتمد و امین و پناه مردم باشند و حقوق مسلم و مطالبات آنان را تا حصول نتیجه پیگیری کنند.
۳. طلاب جوان و گروه‌های جهادی به مهارت اقامه قسط و عدل و مطالبه گری و شناخت و مهار فساد و ناکارآمدی مجهز شوند.
۴. بزرگان حوزه که همواره پناه و امید مردمند، در مطالبه و استیفای حقوق مردم، مصلحت اندیشی و سکوت را بشکنند و مطالبات به حق آنان را صریح و بی تعارف و علناً و مستمراً از مسئولان و کارگزاران دولتی پیگیری نمایند و آن‌ها را به مسئولیت پذیری و پاسخگویی به مردم وادار نمایند.
