در محضر نور - شماره 773
حضرت امام حسن عسکرى(ع)
بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ یَکُونُ ذاوَجْهَیْنِ وَذالِسانَیْنِ، یُـطرى أَخاهُ شاهِـدا وَیأْکُـلُهُ غائبا إنْ اُعْطِىَ حَسَدَهُ وَإِن اُبْتُلِىَ خانَهُ.
انسانى که دو رو و دو زبانه باشد، بد بنده‌اى است؛ در روبه‌رو از برادرش تعـریف مى‌کند و پشت سر گوشتش را (با غیبت) مى‌خـورد؛ اگر نعمتى به او داده شود، حسد مى‌ورزد و اگر گرفتار شود، به او خیانت مى‌کند.
بحارالانوار 78: 373 ح 14
انسانى که دو رو و دو زبانه باشد، بد بنده‌اى است؛ در روبه‌رو از برادرش تعـریف مى‌کند و پشت سر گوشتش را (با غیبت) مى‌خـورد؛ اگر نعمتى به او داده شود، حسد مى‌ورزد و اگر گرفتار شود، به او خیانت مى‌کند.
بحارالانوار 78: 373 ح 14