آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی در تحلیل عالمانه از شعار «زن، زندگی، آزادی»
اگر هویت ما انسان‌ها را دیگری داده باید به دستور او نیز عمل کنیم
این مرجع تقلید با بیان اینکه شعار «زن، زندگی، آزادی» را ما هم قبول داریم، اظهار کردند: اگر این دو اصل روشن بشود که چه کسی ما را آفرید؟ و بعد هم به کجا می‌رویم؟ آیا می‌پوسیم یا از پوست به در می‌آییم؟ تمام غائله اخیر می‌خوابد. مرگ از مهمترین عوامل تربیت است که این غائله را می‌خواباند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسراء، حضرت آیت‌الله جوادی آملی، 11آبان در پایان جلسه درس علوم‌القرآن خود، بیان کردند: شعار «زن، زندگی، آزادی» را ما هم قبول داریم؛ اما دو چیز است که اساس کار بوده و از یادها رفته است: اول اینکه تمام این هویت مرا چه کسی به من داده است؟ دوم آیا من می‌میرم و می‌پوسم یا از پوست به در می‌آیم؟! الآن مشکل جدی بشر کنونی، جریان مرگ است و این غائله اخیر هم همین‌طور است. بله، «زن» هست، «زندگی» هست، «آزادی» هست، مرد هم همین‌طور است؛ همه این‌ها سرجایش محفوظ؛ اما بالأخره این اصل هم وجود دارد که آیا انسان می‌پوسد یا از پوست به در می‌آید؟ بشر امروز غافل غافل است!
ایشان بیان کردند: اگر من برای خودم نیستم و تمام هویت مرا دیگری داده است، پس تکلیفی هم به من داده است و من باید به دستور او عمل کنم! شما اگر بخواهید، یک وسیله مانند یخچال و یا هر وسیله دیگری بخرید، یک دفترچه راهنما همراهش هست. آیا این حقیقتی که به ما دادند، به‌عنوان انسان، دفترچه راهنما نمی‌خواهد که این را چگونه به‌کار بگیر؟! این سر را چگونه به‌کار بگیر؟! این چشم را چگونه به‌کار بگیر؟! این دست را چگونه به‌کار بگیر؟! چه چیزی بخور و چه چیزی نخور؟! دفترچه راهنمای ما همین قرآن است؛ این از یاد بشر رفته است!
معظم‌له اظهار کردند: دین ثابت کرده که انسان مرگ را می‌میراند، نه اینکه بمیرد. این اهل‌بیت(ع) آمدند تا از آن‌طرف خبر بدهند؛ فرمودند: «و لکنکم تنتقلون من دار إلی دار»؛ مرگ از پوست به درآمدن است، نه پوسیدن. مرگ هجرت است. ما مرگ را می‌میرانیم، ما بر مرگ مسلط هستیم، مرگ را زیر پا له می‌کنیم و به آن طرف می‌رویم. این بیان نورانی سیدالشهداء(ع) در ظهر عاشورا در آن بحبوحه‌ای که شمشیر می‌زدند، است که فرمود: «صبراً بنی‌الکرام فما الموت إلا قنطرة»؛ مبادا خدای ناکرده کوتاه بیایید، مرگ یک پلی است زیر پای شما، روی این پل پا می‌گذارید و به آن طرف پل می‌روید. «فما الموت إلا قنطرة تعبر بکم». همه خبرها آن طرف است!
این مرجع تقلید تأکید نمودند: اگر این دو اصل روشن بشود که چه کسی ما را آفرید؟ و بعد هم به کجا می‌رویم؟ آیا می‌پوسیم یا از پوست به در می‌آییم؟ تمام غائله اخیر می‌خوابد. مرگ از مهمترین عوامل تربیت است که این غائله را می‌خواباند.
ایشان بیان کردند: اگر من برای خودم نیستم و تمام هویت مرا دیگری داده است، پس تکلیفی هم به من داده است و من باید به دستور او عمل کنم! شما اگر بخواهید، یک وسیله مانند یخچال و یا هر وسیله دیگری بخرید، یک دفترچه راهنما همراهش هست. آیا این حقیقتی که به ما دادند، به‌عنوان انسان، دفترچه راهنما نمی‌خواهد که این را چگونه به‌کار بگیر؟! این سر را چگونه به‌کار بگیر؟! این چشم را چگونه به‌کار بگیر؟! این دست را چگونه به‌کار بگیر؟! چه چیزی بخور و چه چیزی نخور؟! دفترچه راهنمای ما همین قرآن است؛ این از یاد بشر رفته است!
معظم‌له اظهار کردند: دین ثابت کرده که انسان مرگ را می‌میراند، نه اینکه بمیرد. این اهل‌بیت(ع) آمدند تا از آن‌طرف خبر بدهند؛ فرمودند: «و لکنکم تنتقلون من دار إلی دار»؛ مرگ از پوست به درآمدن است، نه پوسیدن. مرگ هجرت است. ما مرگ را می‌میرانیم، ما بر مرگ مسلط هستیم، مرگ را زیر پا له می‌کنیم و به آن طرف می‌رویم. این بیان نورانی سیدالشهداء(ع) در ظهر عاشورا در آن بحبوحه‌ای که شمشیر می‌زدند، است که فرمود: «صبراً بنی‌الکرام فما الموت إلا قنطرة»؛ مبادا خدای ناکرده کوتاه بیایید، مرگ یک پلی است زیر پای شما، روی این پل پا می‌گذارید و به آن طرف پل می‌روید. «فما الموت إلا قنطرة تعبر بکم». همه خبرها آن طرف است!
این مرجع تقلید تأکید نمودند: اگر این دو اصل روشن بشود که چه کسی ما را آفرید؟ و بعد هم به کجا می‌رویم؟ آیا می‌پوسیم یا از پوست به در می‌آییم؟ تمام غائله اخیر می‌خوابد. مرگ از مهمترین عوامل تربیت است که این غائله را می‌خواباند.