تندیس مبارزه با استعمار
به‌مناسبت 12 شهریور سالروز شهادت رئیسعلی دلواری
استعمار واژه‌ای قرآنی و حقیقتی ارزشمند است؛ اما سالیانی است که معنایی واژگونه یافته است. آبادانی سرزمین‌ها برای رشد و تعالی انسان‌ها که قرآن کریم از آن با عنوان «استعمار» یاد می‌کند، امروزه به اشغال یک سرزمین توسط بیگانگان زورمند چپاولگر با هدف غارت میراث‌های ارزشمند ساکنان بومی آن سرزمین قلب معنا یافته است و این واژگونی واژه استعمار تاریخی چند صد ساله دارد.
در طول تاریخ، نشتر استعمار قلب سرزمین‌های زیادی را دریده و از دورن آن گوهرهای گران‌بهایی را به رایگان برده است. ایران اما هیچ‌گاه به‌صورت کامل تن به ذلت و خواری استعمار نداده و با تمام توان خویش در برابر تهدیدها و تطمیع‌های آن استوار ایستاده است. هرچند تن دلیرمردانش زخم برداشته و خون پاکشان بر زمین گرم وطن جاری گشته است؛ اما همین خون‌ها نهال درخت ایران را بارورتر و استوارتر ساخته است.
فرزندان ایران با تمام وجود از مام وطن همچون جان خویش نگاهبانی کرده و دستان ناپاک استعمارگران و چشمان دریده بیگانگان را از مادر وطن دور داشته‌اند. چه رادمردانی که با اخلاص و پاکی هر آنچه داشته‌اند، برای بریدن دست نامحرمان از ناموس وطن تقدیم کرده‌اند و نام خود را برای همیشه در تاریخ جاودانه ساخته‌اند.
مردی جوان از دیار دلوار، با ایمانی استوار به مبانی دینی و فهمی ژرف از واقعیت‌های پیرامون، علم مبارزه علیه استعمار پیر انگلیس را در خطه گرم جنوب برافراشت و پس از کسب اجازه جهاد، با تمام توان، در مقابل سپاه تا بن دندان مسلح بریتانیا ایستادگی کرد. رئیسعلی دلواری، رادمردی که نماد مبارزه با استعمار شد، الگویی همیشه جاوید برای جوانانی است که عزتمندانه زیستن و زندگی همراه با کرامت و آزادگی را بر زیستن در زیر سایه شوم استعمارگران برمی‌گزینند و سختی‌های شرافتمندانه زیستن را بر خواری و حقارت زندگی در جامعه‌ای که ثروت‌هایش به تاراج می‌رود و عزت ساکنانش پایمال هوس‌های استعمارگران می‌گردد، برتری می‌دهند.
در بحبوحه جنگ جهانی اول که دولت مرکزی ایران به‌شدت دچار ضعف شده بود، تن رنجور وطن، رگ آزمندی آزمندان استعمارگر را جنباند و آنان را در اندیشه اشغال سرزمین دلیرمردان فرو برد. غافل از آنکه هنوز چشمانی تیزبین و خردهایی رها از هوس در گوشه‌ای از این ملک اهورایی بیدارند و مرزهای آن را پاس می‌دارند. رئیسعلی دلواری آن دیده بیدار بود که چشم بر پهنه خلیج همیشه فارس دوخته بود و مترصد فرصتی بود تا استعمارگران بریتانیایی را برای همیشه از پای نهادن بر خاک پاک وطن پشیمان سازد. نبردهای دلیرانه او با قوای استعمارگر هفت‌سال به‌طول می‌انجامد و او با شبیخون زدن به اشغالگران، بارها موفق به شکست آنان می‌گردد و اما سرانجام این خنجر نفوذ است که از پشت، تندیس رشادت و مردانگی را بر خاک وطن می‌افکند و خون پاک او همچون خون دیگر فرزندان این وطن در طول تاریخ، از دستیازی بیگانگان به ناموس وطن مانع می‌گردد.
رئیسعلی دلواری در دوازدهم شهریور 1294 شمسی در سن 33 سالگی شهد شهادت نوشید و سرانجام در جوار رادمرد بزرگ تاریخ، علی(ع)، در قبرستان وادی‌السلام آرمید.
انقلاب اسلامی ایران که ثمره رشادت‌های شیرمردانی چون رئیسعلی دلواری، میرزا کوچک‌خان جنگلی و دلیری دلیرمردانی است که خواری زیستن در سایه لایحه ننگین کاپیتولاسیون را بر نتابیدند، امروزه پرچم مبارزه با استعمار و استعمارگران را افراشته و ملت‌های رنجور از ستم چپاولگران را به ایستادگی فرا می‌خواند تا دست آزمندان بین‌المللی را از دامن ثروت‌هایشان کوتاه سازند و با تمسک به آموزه‌های قرآنی، معنای حقیقی استعمار از نگاه قرآن را که همانا آبادانی زمین و ایجاد رفاه و آسایش برای ساکنان آن است، تحقق بخشند.
منبع: روزنامه سراج
در طول تاریخ، نشتر استعمار قلب سرزمین‌های زیادی را دریده و از دورن آن گوهرهای گران‌بهایی را به رایگان برده است. ایران اما هیچ‌گاه به‌صورت کامل تن به ذلت و خواری استعمار نداده و با تمام توان خویش در برابر تهدیدها و تطمیع‌های آن استوار ایستاده است. هرچند تن دلیرمردانش زخم برداشته و خون پاکشان بر زمین گرم وطن جاری گشته است؛ اما همین خون‌ها نهال درخت ایران را بارورتر و استوارتر ساخته است.
فرزندان ایران با تمام وجود از مام وطن همچون جان خویش نگاهبانی کرده و دستان ناپاک استعمارگران و چشمان دریده بیگانگان را از مادر وطن دور داشته‌اند. چه رادمردانی که با اخلاص و پاکی هر آنچه داشته‌اند، برای بریدن دست نامحرمان از ناموس وطن تقدیم کرده‌اند و نام خود را برای همیشه در تاریخ جاودانه ساخته‌اند.
مردی جوان از دیار دلوار، با ایمانی استوار به مبانی دینی و فهمی ژرف از واقعیت‌های پیرامون، علم مبارزه علیه استعمار پیر انگلیس را در خطه گرم جنوب برافراشت و پس از کسب اجازه جهاد، با تمام توان، در مقابل سپاه تا بن دندان مسلح بریتانیا ایستادگی کرد. رئیسعلی دلواری، رادمردی که نماد مبارزه با استعمار شد، الگویی همیشه جاوید برای جوانانی است که عزتمندانه زیستن و زندگی همراه با کرامت و آزادگی را بر زیستن در زیر سایه شوم استعمارگران برمی‌گزینند و سختی‌های شرافتمندانه زیستن را بر خواری و حقارت زندگی در جامعه‌ای که ثروت‌هایش به تاراج می‌رود و عزت ساکنانش پایمال هوس‌های استعمارگران می‌گردد، برتری می‌دهند.
در بحبوحه جنگ جهانی اول که دولت مرکزی ایران به‌شدت دچار ضعف شده بود، تن رنجور وطن، رگ آزمندی آزمندان استعمارگر را جنباند و آنان را در اندیشه اشغال سرزمین دلیرمردان فرو برد. غافل از آنکه هنوز چشمانی تیزبین و خردهایی رها از هوس در گوشه‌ای از این ملک اهورایی بیدارند و مرزهای آن را پاس می‌دارند. رئیسعلی دلواری آن دیده بیدار بود که چشم بر پهنه خلیج همیشه فارس دوخته بود و مترصد فرصتی بود تا استعمارگران بریتانیایی را برای همیشه از پای نهادن بر خاک پاک وطن پشیمان سازد. نبردهای دلیرانه او با قوای استعمارگر هفت‌سال به‌طول می‌انجامد و او با شبیخون زدن به اشغالگران، بارها موفق به شکست آنان می‌گردد و اما سرانجام این خنجر نفوذ است که از پشت، تندیس رشادت و مردانگی را بر خاک وطن می‌افکند و خون پاک او همچون خون دیگر فرزندان این وطن در طول تاریخ، از دستیازی بیگانگان به ناموس وطن مانع می‌گردد.
رئیسعلی دلواری در دوازدهم شهریور 1294 شمسی در سن 33 سالگی شهد شهادت نوشید و سرانجام در جوار رادمرد بزرگ تاریخ، علی(ع)، در قبرستان وادی‌السلام آرمید.
انقلاب اسلامی ایران که ثمره رشادت‌های شیرمردانی چون رئیسعلی دلواری، میرزا کوچک‌خان جنگلی و دلیری دلیرمردانی است که خواری زیستن در سایه لایحه ننگین کاپیتولاسیون را بر نتابیدند، امروزه پرچم مبارزه با استعمار و استعمارگران را افراشته و ملت‌های رنجور از ستم چپاولگران را به ایستادگی فرا می‌خواند تا دست آزمندان بین‌المللی را از دامن ثروت‌هایشان کوتاه سازند و با تمسک به آموزه‌های قرآنی، معنای حقیقی استعمار از نگاه قرآن را که همانا آبادانی زمین و ایجاد رفاه و آسایش برای ساکنان آن است، تحقق بخشند.
منبع: روزنامه سراج