printlogo


printlogo


امام خامنه‌ای  در پایان مراسم روضه به مناسبت شهادت امام هادی(ع) تأکید کردند
دعوت به تحقیق و نوشتن درباره امام جواد، امام هادی و امام عسکری(ع)

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی شنبه ۱۵دی‌ماه در پایان مجلس روضه‌ شهادت امام هادی(ع)، به نقش بی‌بدیل این امام همام و پدر و فرزند این بزرگوار، در گسترش کمّی و کیفی تشیع اشاره کرده و گفتند: در هیچ دوره‌ای از تاریخ اسلام، تشیع به گستردگی دوره‌ این سه امام بزرگوار نبوده است. بغداد و کوفه در زمان امام هادی و امام جواد به مراکز اصلی شیعه تبدیل شدند و نقش این بزرگواران در ترویج معارف شیعه بی‌نظیر بوده است. رسانه KHAMENEI.IR در این مجموعه سخن‌نگاشت مروری بر بیانات رهبر انقلاب داشته است.
بسم‌الله الرّحمن الرّحیم
  ... در هیچ دوره‌ای ــ از دوره‌ امیرالمؤمنین(ع) تا آخر ــ در سرتاسر دنیای اسلام، شیعه به قدر دوره‌ حضرت جواد و حضرت هادی و حضرت عسکری، نه از لحاظ کمّیّت، نه از لحاظ کیفیّت، گسترش نداشته؛ [این گسترش،] کار این سه بزرگوار است. بغداد در دوره‌ حضرت هادی و حضرت جواد اصلاً مرکز شیعه است. فضل‌بن‌شاذان می‌گوید من اوّل که وارد بغداد شدم، داخل این مسجد پُر بود از محدّثین شیعه که حلقه‌های روایتی داشتند و [روایت] نقل می‌کردند؛ یعنی یک چنین وضعی بود؛ بغداد یک‌جور، کوفه یک جور. این بزرگوارها تلاش خیلی زیادی کردند.
به‌خاطر همین گسترش هم بوده که نیاز به این وجود داشته که معارف شیعی از زبان این بزرگوارها گسترش پیدا کند. این کار را هم حضرت هادی(ع) انجام دادند؛ هم با زیارت جامعه که خب فوق‌العاده است، هم با زیارت امیرالمؤمنین در روز غدیر؛ شما نگاه کنید در این زیارت که درباره‌ فضایل امیرالمؤمنین(ع) است، چقدر از آیات قرآن استفاده شده! این حضور ذهن،‌ این تسلّط بر مطلب، این ارائه‌ حقایق با این شکل، جز از امام هادی(ع)،  از کس دیگری اصلاً‌ برنمی‌آید؛ این [کار] را این بزرگوارها انجام دادند. اگر تلاش حضرت هادی(ع) نبود، ما امروز زیارت جامعه را نداشتیم و آن معارف منحصربه‌فردی که در این زیارت وجود دارد، در اختیار شیعه نبود.
بعضی تاریخ خوانده‌اند، [امّا] حدیث نخوانده‌اند و از کلمات ائمّه در این روایات مطّلع نیستند؛ عیب بزرگ کار اینها این است. تاریخ ائمّه(ع) را هم بیش از همه، از درون خود این احادیث می‌شود فهمید که در زندگی اینها، در جابه‌جایی اینها، در اعلام وصایت اینها، در هر کدامشان چه اتّفاقی افتاده. خود همین اعلام وصایت حضرت هادی یک داستان عجیبی دارد که لابد در کافی ملاحظه کرده‌اید که احمد بن محمّد بن عیسی آنجا نقش دارد و کار دارد و حرف دارد و بحث به مباهله می‌کشد و مانند اینها. اینها خیلی مهم است.
در تاریخ‌نگاری ما، در کتاب‌نویسی ما، حتّی در منبرهای ما، از این سه بزرگوار خیلی کم یاد می‌شود و تحقیق می‌شود و کار می‌شود. خیلی بجاست اگر چنانچه کسانی در زمینه‌ زندگی این سه بزرگوار کار کنند، تحقیق کنند، بنویسند. البتّه یک کتاب رمانی من اخیراً دیدم که معجزه‌ حضرت جواد را آنجا آورده بود؛ هست، [امّا] کم است؛ بیشتر از این باید بنویسند و کارهای هنری باید بکنند ان‌شاءالله.