اخلاق در حوزه - شماره 818
آیت‌الله سید محمدجعفر موسوی جزایری(ره)
تولد:۲۸ق برابر با ۱۲۸۱ شمسی
وفات:شنبه ۲۲ اسفند ۱۳۷۷ ش مطابق با ۲۵ ذى‌القعده ۱۴۱۹ ق.
اسـاتید:آقـا ضیاءالدین عراقى، سیدابوالحسن اصفهانى، حاج شیخ حسین حلّى، سیدمحسن حکیم و سیدمحمـود شاهرودى و... .
آثار علمی:نامه رهبران، مشتمل بر فلسفه و اصول عقاید شیعه، طرائف‌الحکم، لوامع الحقایق فی اصولالعقاید، چهارده رساله فارسی، صد و بیست حدیث و چهار رساله عرفانی و فلسفی.
تولدفقیه عالی‌قدر، آیت‌الله سید محمدجعفر موسوی مروج جزایرى، فرزند آیت‌الله حاج سید محمدعلى مروج در تاریخ ۲۸ جمادى‌الثانى سال ۱۳۲۸ قمرى، در شهرستان شوشتر چشم به جهان گشود.
مراحل کسب دانشآیتالله مروج پس از فراگیری مقدمات علوم حوزوی و مقداری از سطح، هنگامى که بیست بهار از زندگانیش مى‌گذشت، به نجف اشرف عزیمت نمود و باقی‌مانده دروس سطح را در محضر آیات عظام: شیخ یوسف خراسانى، سیدمحمود شاهرودى، سیدعلى نورى، سید محمدجواد تبریزى، شیخ محمدحسین حائرى و حاج شیخ اسماعیل تنکابنى(ره) فراگرفت.
وی در سال ۱۳۵۵ قمری، براى یارى پدر از نجف به شوشتر برگشت و پدر را در امر اقامه جماعت، تدریس و ترویج دین یارى داد. او در محراب نماز، پیشوایى پرهیزگار و در تدریس علوم دینى، استادى بزرگوار و در وعظ و خطابه، واعظى نامدار شد.
بار دیگر در سال ۱۳۶۱ به نجف اشرف هجرت کرد و درس‌هاى خارج فقه و اصول را در محضر بزرگانى همانند آیات عظام: آقا ضیاءالدین عراقى، سیدابوالحسن اصفهانى، شیخ موسى خوانسارى، حاج شیخ حسین حلّى، سیدمحسن حکیم و سیدمحمود شاهرودى(ره) آموخت. وى از دو استاد اخیر خود، بهره‌هاى بیشترى برد و در درس هرکدام، حدود بیست سال حضور یافت.
تدریس و شاگردپروریآیتالله مروج همزمان با تحصیل، به تدریس نیز اشتغال داشت. او در حوزه نجف، با وجود اساتید و بزرگان، به‌عنوان مدرسى موفق مشهور شد و پس از دوره‌اى ممتد که سطوح متوسط و عالى را تدریس کرد، به درخواست جمعى از فضلا در سال ۱۳۸۴ ه.ق درس خارج فقه را در نجف اشرف آغاز کرد تا اینکه در سال ۱۳۹۱ ه.ق، رژیم بعثى عراق حوزه نجف را از طلاب و علما خالى کرد و مرحوم موسوی مروج جزایری ناگزیر به سوى ایران رهسپار شد و به دعوت روحانیون اهواز در آن سامان تدریس خارج فقه و اصول را آغاز کرد و شاگرادن بسیاری را پرورش داد که در زمان خود بسیار تأثیرگذار بودند.
آثار قلمیآیتالله سید محمدجعفر مروج، در طول دوره تحصیل، نویسنده‌اى ماهر بود که هیچ‌گاه قلم را بر زمین نگذاشت و تا آخرین لحظات عمر خود که توانایى به دست گرفتن قلم را داشت، به تألیف پرداخت. این آثار در دو بخش تقریرات و تألیفات عبارتند از:
تقریـرات بخشی از دروس آیات: آقا ضیاءالدین عـراقى، سید جمال‌الدین گلپایگانى، سیدمحسن حکیم (۵ جلد) به‌نام مستنـدالفتوى، سیدمحمود شاهرودى (۶ جلد) به‌نام نتایج‌الافکـار، منتهى‌الدرایة فى توضیح‌الکفایه، هدى الطالب الى شرح المکاسب، شـرح عروةالوثقى، ضیاءالمسالک در شرح «مناسک حج» میرزاى نائینى (۲ جلد)، القواعدالفقهیه و... .
کوچ به سرای ابدیاین عالم ربانی پس از عمری در راه تحصیل فضائل و کمالات، ترویج دین مبین و خدمت به علم و دوست‌داران دانش، بامداد شنبه ۲۲ اسفند ۱۳۷۷ در حدود نود سالگی، دعوت حق را لبیک گفت و به دیدار معبود شتافت.
پیکر مطهر این فقیه بزرگوار، از تهران به قم انتقال یافت و پس از اقامه نماز توسط آیت‌الله‌العظمی وحید خراسانى، در صحن مطهر حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
منبع: ستارگان حرم ج۷