ستارگان هدایت
آیت‌الله سیدمحمد موسوی(ره)
آیت‌الله سيدمحمد موسوى بجنوردى، فرزند سیدحسن بجنوردی در سال ۱۳۲۲ش در نجف اشرف متولد شد. تحصيلات علوم حوزوی و دينى خود را در ایران و نجف اشرف به انجام رساند. وى به‌مدت ۳۰ سال از محضر استادان درجه اول حوزه، فقه و اصول و فلسفه آموخت. وى كه دروس جديد و حوزوى را با هم مى‌خواند، در ۱۸ سالگى کفایتین را به پايان رساند و در سال ۱۳۴۰ش درس خارج را نزد پدر بزرگوار خود و آيت‌الله سید محسن حکیم(ره) گذراند.
پس از تبعيد امام خمینی(ره) به نجف اشرف در بهار ۱۳۴۴ش، يكى از شاگردان هميشگى دروس ايشان در تمام ۱۴ سال اقامت‌شان، سیدمحمد موسوی بجنوردی بود. وى در اين مدت در مسجد جامع نجف اشرف(هندى) رسائل و مكاسب و كفايتين را به زبان عربى براى شيعيان كشورهاى عرب‌زبان همچون عراق، لبنان، سوریه و مصر تدريس مى‌كرد كه شاگردان ممتازى همچون سیدعباس موسوی و شیخ راغب‌حرب، از شهداى برجسته حزب‌الله لبنان، از شاگران وى به‌شمار مى‌روند.
عضویت در شورای‌عالی قضایی و هیأت عفو زندانیان از سوی امام خمینی(قد) از جمله مسئولیت‌های آیت‌الله موسوی بجنوردی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بود. آیت‌الله بجنوردی در اسفندماه 1402 به دیار باقی شتافت.
٭ ٭ ٭
آیت‌الله عفیف نابلسی(ره)
آیت‌الله عفیف نابلسی در سال ۱۳۱۹ش در بیساریه در منطقه جبل‌عامل در نزدیکی صیدا به دنیا آمد.
وی روحانی شیعه اهل لبنان و رئیس هیئت علمای جبل‌عامل، از چهره‌های شناخته‌شده و حامی مقاومت علیه صهیونیست‌ها بود.
وی دروس حوزوی را در حوزه علمیه نجف نزد سید محمدباقر صدر و سیدابوالقاسم خویی(ره) گذراند و از ملازمین امام موسی صدر در لبنان بود. نابلسی فعالیت سیاسی خود را از زمان حضورش در عراق آغاز کرد. او از وکلای سید محمدباقر صدر و عامل او در بغداد بود. حکومت وقت عراق او را دستگیر و به لبنان تبعید کرد.
او از مؤسسان هیئت علمای جبل‌عامل بود و تا پیش از درگذشتش، ریاست این هیئت را بر عهده داشت. نابلسی همچنین امام جمعه شهر شیعه‌نشین صیدا بود. آیت‌الله عفیف در سال ۱۹۹۳م، مجموعه السیدة الزهراء(س) را در صیدا تأسیس کرد. این مجتمع، بزرگترین مجتمع شیعی در صیداست که شامل حوزه علمیه، مسجد و سایر امکانات است. از دیگر اقدامات او، تأسیس انجمن خیریه الابرار است.
علامه شیخ عفیف النابلسی بعد از یک دوره بیماری طولانی در ۲۳تیر 1402 در شهر صیدا و در ۸۲ سالگی به رحمت ایزدی پیوست.
٭ ٭ ٭
آیت‌الله محسن‌علی نجفی(ره)
محسن‌علی نجفی در سال ۱۹۴۳م در ۶۰ کیلومتری اِسکَردُو بَلْتِسْتان پاکستان در ناحیه کَهرمَنگ در روستایی به‌نام مَنتُوکهه به‌دنیا آمد. پدرش حسین‌جان از علمای آن منطقه بود.
محسن نجفی تحصیلات ابتدایی را نزد پدرش حسین‌جان شروع کرد. در سن ۱۴ سالگی پدرش از دنیا رفت و بعد از وفات او، نزد یکی از عالمان روستای خود به‌نام سیداحمد موسوی ادامه تحصیل داد. در سال ۱۹۶۳م محسن نجفی در مدرسه مشارع‌العلوم سنده مشغول به تحصیل شد و در یک سال، علاوه بر دروس حوزه زبان اردو را هم فرا گرفت.
بعد از آن به طرف پنجاب سفر کرد و در دارالعلوم جعفریه خوشاب به شاگردی مولانا محمدحسین درآمد.نجفی برای ادامه تحصیل به جامعةالمنتظر لاهور مراجعه کرد و نزد اساتیدی چون حسین‌بخش جارا و صفدرحسین نجفی کسب فیض کرد. در سال ۱۹۶۷م برای تحصیلات عالی به حوزه علمیه نجف رفت و نزد آیت‌الله خوئی و شهیدسید محمدباقر صدر و دیگر اساتید آن حوزه علمیه به تحصیل علوم دینی پرداخت.
بعد از روی کار آمدن دولت بعث در عراق و فشار بر مراکز دینی، عراق را به مقصد پاکستان ترک کرد و در اسلام‌آباد مستقر شد و همان‌جا مدرسه‌ای به‌نام جامعه اهل‌البیت(ع) تأسیس کرد.
وی در سال ۱۹۷۴م از حوزه علمیه نجف به پاکستان بازگشت و مشغول تدریس فقه، اصول، تفسیر قرآن، فلسفه، کلام و اخلاق شد.
آیت‌الله نجفی در ۱۹ دی سال ۱۴۰۲ش در پاکستان درگذشت و در جامعةالکوثر اسلام‌آباد به خاک سپرده شد.
٭ ٭ ٭
آیت‌الله حاج سید‌کاظم ارفع(ره)
آیت‌الله سید‌کاظم ارفع از علما و اساتید اخلاق تهران و فرزند سید‌ناصرالدین ارفع، سال ۱۳۲۳ش در تهران به دنیا آمد. دوران تحصیلی دبیرستان را ناتمام رها کرد و به تشویق پدر و شوق خود، روی به آموزش حوزوی آورد و در حوزه علمیه‌ای در خیابان ری تهران، به درس و بحث طلبگی اشتغال یافت که برجسته‌ترین استاد آن‌مرحوم، آیت‌الله مجتهدی بود.
سال۱۳۴۲ به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد و از محضر بزرگانی چون حضرات آیات: فاضل لنکرانی، سلطانی طباطبایی، نوری همدانی و شهید مفتح کسب فیض کرد.
آیت‌الله ارفع در دوران نوجوانی بعد از فوت پدرش از قم به تهران بازگشت و این بار نزد آیت‌الله حاج میزرا علی‌آقا فلسفی در مسجد لرزاده و آیت‌الله میرزا‌باقر آشتیانی در مدرسه مروی به آموختن علوم و معارف اسلامی پرداخت. وی در عین حال، قبل و بعد از انقلاب اسلامی به وعظ و تبلیغ متعهدانه انقلابی روی آورد و به‌جای ورود به عرصه مدیریت، به تألیف و ترجمه مشغول شد که حاصل آن، بیش از پنجاه کتاب بود و موضوع عمده آنها، علوم و معارف اسلامی و نشر و ترویج فرهنگ اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) است.
وی بعد از تحمل یک دوره بیماری در مهرماه 1402 در سن ۷۹سالگی به لقاءالله پیوست.
٭ ٭ ٭
آیت‌الله علی ارومیان(ره) پدر سه شهید و یک جانباز
آیت‌الله ارومیان، در سال ۱۳۱۱ هجری شمسی در مراغه از توابع استان آذربایجان شرقی به دنیا آمد.
وی در نجف‌اشرف نیز، نزد آیات عظام سیدمحمود شاهرودی، سیدابوالقاسم خویی، سیدمحسن حکیم، سیدعبدالله شیرازی و امام خمینی(قد) و در قم نزد آیت‌الله میرزا مسلم ملکوتی(ره) بهره برد.
کتابخانه هفت‌هزار جلدی آیت‌الله ارومیان طی سال ۱۴۰۰ به بارگاه امامزاده سیدمحمد(ع) مراغه اهدا شد و از این عالم بزرگوار، همچنین آثاری چون چهارجلدی «تنقیح‌الاصول» آیت‌الله خویی، «کتاب‌الصوم»، «قطره‌ای از دریا»، «راه رستگاری» و «فلسفه روزه در اسلام» به یادگار مانده است.
وی پس از پیروزی انقلاب، در دوره‌های اول و دوم، نماینده مردم مراغه در مجلس شورای اسلامی بود و مدتی امامت جمعه شهرستان میانه را برعهده داشت. نمایندگی مجلس خبرگان رهبری در دوره‌های دوم و سوم و عضویّت در دفتر استفتائات مقام معظّم رهبری، از دیگر مسئولیت‌های وی بوده است.
آیت‌الله ارومیان، پدر سه شهید و یک جانباز در بهمن‌ماه 1402 در سن ۹۲سالگی به‌علت ایست قلبی به دیار باقی شتافت.
٭ ٭ ٭
آیت‌الله احمدامین شیرازی(ره)
آیت‌الله حاج شیخ احمدامین شیرازى 8 اردیبهشت 1319 شمسى(1359 قمرى) در شیراز زاده شد. پس از تحصیلات نخستین در هفده سالگى(1336 شمسى) رهسپار مشهد مقدس شد و در مدرسه نواب سکونت گزید و مدت هفت سال علوم ادبى را نزد ادیب نامى خراسان استاد محمدتقى ادیب نیشابورى فرا گرفت و هر آنچه را آموخت، نگاشت و تدریس کرد و مورد توجه فراوان استادش قرار گرفت.
وی از محضر اساتید بزرگواری چون آیات عظام: گلپایگانى، میرزاهاشم آملى، اراکى، محقق داماد، حاج‌آقا مرتضى حائرى و وحید خراسانى، نورى همدانى، فاضل لنکرانى، حسنزاده آملى و ... بهره برد و مبانى علمى‌اش را استوار ساخت. آن‌مرحوم علاوه بر تدریس در حوزه علمیه قم و تربیت شاگردان، صاحب آثاری به زبان‌های فارسی و عربی در موضوعاتی چون: فقه، فلسفه، کلام، علم صرف، نحو، بیان و بدیع و... بود.
سرانجام این محقق سخت‌کوش 2 بهمن‌ماه 1402ش در سن 83 سالگی دارفانی را وداع گفت.
آیت‌الله سيدمحمد موسوى بجنوردى، فرزند سیدحسن بجنوردی در سال ۱۳۲۲ش در نجف اشرف متولد شد. تحصيلات علوم حوزوی و دينى خود را در ایران و نجف اشرف به انجام رساند. وى به‌مدت ۳۰ سال از محضر استادان درجه اول حوزه، فقه و اصول و فلسفه آموخت. وى كه دروس جديد و حوزوى را با هم مى‌خواند، در ۱۸ سالگى کفایتین را به پايان رساند و در سال ۱۳۴۰ش درس خارج را نزد پدر بزرگوار خود و آيت‌الله سید محسن حکیم(ره) گذراند.
پس از تبعيد امام خمینی(ره) به نجف اشرف در بهار ۱۳۴۴ش، يكى از شاگردان هميشگى دروس ايشان در تمام ۱۴ سال اقامت‌شان، سیدمحمد موسوی بجنوردی بود. وى در اين مدت در مسجد جامع نجف اشرف(هندى) رسائل و مكاسب و كفايتين را به زبان عربى براى شيعيان كشورهاى عرب‌زبان همچون عراق، لبنان، سوریه و مصر تدريس مى‌كرد كه شاگردان ممتازى همچون سیدعباس موسوی و شیخ راغب‌حرب، از شهداى برجسته حزب‌الله لبنان، از شاگران وى به‌شمار مى‌روند.
عضویت در شورای‌عالی قضایی و هیأت عفو زندانیان از سوی امام خمینی(قد) از جمله مسئولیت‌های آیت‌الله موسوی بجنوردی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بود. آیت‌الله بجنوردی در اسفندماه 1402 به دیار باقی شتافت.
٭ ٭ ٭
آیت‌الله عفیف نابلسی(ره)
آیت‌الله عفیف نابلسی در سال ۱۳۱۹ش در بیساریه در منطقه جبل‌عامل در نزدیکی صیدا به دنیا آمد.
وی روحانی شیعه اهل لبنان و رئیس هیئت علمای جبل‌عامل، از چهره‌های شناخته‌شده و حامی مقاومت علیه صهیونیست‌ها بود.
وی دروس حوزوی را در حوزه علمیه نجف نزد سید محمدباقر صدر و سیدابوالقاسم خویی(ره) گذراند و از ملازمین امام موسی صدر در لبنان بود. نابلسی فعالیت سیاسی خود را از زمان حضورش در عراق آغاز کرد. او از وکلای سید محمدباقر صدر و عامل او در بغداد بود. حکومت وقت عراق او را دستگیر و به لبنان تبعید کرد.
او از مؤسسان هیئت علمای جبل‌عامل بود و تا پیش از درگذشتش، ریاست این هیئت را بر عهده داشت. نابلسی همچنین امام جمعه شهر شیعه‌نشین صیدا بود. آیت‌الله عفیف در سال ۱۹۹۳م، مجموعه السیدة الزهراء(س) را در صیدا تأسیس کرد. این مجتمع، بزرگترین مجتمع شیعی در صیداست که شامل حوزه علمیه، مسجد و سایر امکانات است. از دیگر اقدامات او، تأسیس انجمن خیریه الابرار است.
علامه شیخ عفیف النابلسی بعد از یک دوره بیماری طولانی در ۲۳تیر 1402 در شهر صیدا و در ۸۲ سالگی به رحمت ایزدی پیوست.
٭ ٭ ٭
آیت‌الله محسن‌علی نجفی(ره)
محسن‌علی نجفی در سال ۱۹۴۳م در ۶۰ کیلومتری اِسکَردُو بَلْتِسْتان پاکستان در ناحیه کَهرمَنگ در روستایی به‌نام مَنتُوکهه به‌دنیا آمد. پدرش حسین‌جان از علمای آن منطقه بود.
محسن نجفی تحصیلات ابتدایی را نزد پدرش حسین‌جان شروع کرد. در سن ۱۴ سالگی پدرش از دنیا رفت و بعد از وفات او، نزد یکی از عالمان روستای خود به‌نام سیداحمد موسوی ادامه تحصیل داد. در سال ۱۹۶۳م محسن نجفی در مدرسه مشارع‌العلوم سنده مشغول به تحصیل شد و در یک سال، علاوه بر دروس حوزه زبان اردو را هم فرا گرفت.
بعد از آن به طرف پنجاب سفر کرد و در دارالعلوم جعفریه خوشاب به شاگردی مولانا محمدحسین درآمد.نجفی برای ادامه تحصیل به جامعةالمنتظر لاهور مراجعه کرد و نزد اساتیدی چون حسین‌بخش جارا و صفدرحسین نجفی کسب فیض کرد. در سال ۱۹۶۷م برای تحصیلات عالی به حوزه علمیه نجف رفت و نزد آیت‌الله خوئی و شهیدسید محمدباقر صدر و دیگر اساتید آن حوزه علمیه به تحصیل علوم دینی پرداخت.
بعد از روی کار آمدن دولت بعث در عراق و فشار بر مراکز دینی، عراق را به مقصد پاکستان ترک کرد و در اسلام‌آباد مستقر شد و همان‌جا مدرسه‌ای به‌نام جامعه اهل‌البیت(ع) تأسیس کرد.
وی در سال ۱۹۷۴م از حوزه علمیه نجف به پاکستان بازگشت و مشغول تدریس فقه، اصول، تفسیر قرآن، فلسفه، کلام و اخلاق شد.
آیت‌الله نجفی در ۱۹ دی سال ۱۴۰۲ش در پاکستان درگذشت و در جامعةالکوثر اسلام‌آباد به خاک سپرده شد.
٭ ٭ ٭
آیت‌الله حاج سید‌کاظم ارفع(ره)
آیت‌الله سید‌کاظم ارفع از علما و اساتید اخلاق تهران و فرزند سید‌ناصرالدین ارفع، سال ۱۳۲۳ش در تهران به دنیا آمد. دوران تحصیلی دبیرستان را ناتمام رها کرد و به تشویق پدر و شوق خود، روی به آموزش حوزوی آورد و در حوزه علمیه‌ای در خیابان ری تهران، به درس و بحث طلبگی اشتغال یافت که برجسته‌ترین استاد آن‌مرحوم، آیت‌الله مجتهدی بود.
سال۱۳۴۲ به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد و از محضر بزرگانی چون حضرات آیات: فاضل لنکرانی، سلطانی طباطبایی، نوری همدانی و شهید مفتح کسب فیض کرد.
آیت‌الله ارفع در دوران نوجوانی بعد از فوت پدرش از قم به تهران بازگشت و این بار نزد آیت‌الله حاج میزرا علی‌آقا فلسفی در مسجد لرزاده و آیت‌الله میرزا‌باقر آشتیانی در مدرسه مروی به آموختن علوم و معارف اسلامی پرداخت. وی در عین حال، قبل و بعد از انقلاب اسلامی به وعظ و تبلیغ متعهدانه انقلابی روی آورد و به‌جای ورود به عرصه مدیریت، به تألیف و ترجمه مشغول شد که حاصل آن، بیش از پنجاه کتاب بود و موضوع عمده آنها، علوم و معارف اسلامی و نشر و ترویج فرهنگ اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) است.
وی بعد از تحمل یک دوره بیماری در مهرماه 1402 در سن ۷۹سالگی به لقاءالله پیوست.
٭ ٭ ٭
آیت‌الله علی ارومیان(ره) پدر سه شهید و یک جانباز
آیت‌الله ارومیان، در سال ۱۳۱۱ هجری شمسی در مراغه از توابع استان آذربایجان شرقی به دنیا آمد.
وی در نجف‌اشرف نیز، نزد آیات عظام سیدمحمود شاهرودی، سیدابوالقاسم خویی، سیدمحسن حکیم، سیدعبدالله شیرازی و امام خمینی(قد) و در قم نزد آیت‌الله میرزا مسلم ملکوتی(ره) بهره برد.
کتابخانه هفت‌هزار جلدی آیت‌الله ارومیان طی سال ۱۴۰۰ به بارگاه امامزاده سیدمحمد(ع) مراغه اهدا شد و از این عالم بزرگوار، همچنین آثاری چون چهارجلدی «تنقیح‌الاصول» آیت‌الله خویی، «کتاب‌الصوم»، «قطره‌ای از دریا»، «راه رستگاری» و «فلسفه روزه در اسلام» به یادگار مانده است.
وی پس از پیروزی انقلاب، در دوره‌های اول و دوم، نماینده مردم مراغه در مجلس شورای اسلامی بود و مدتی امامت جمعه شهرستان میانه را برعهده داشت. نمایندگی مجلس خبرگان رهبری در دوره‌های دوم و سوم و عضویّت در دفتر استفتائات مقام معظّم رهبری، از دیگر مسئولیت‌های وی بوده است.
آیت‌الله ارومیان، پدر سه شهید و یک جانباز در بهمن‌ماه 1402 در سن ۹۲سالگی به‌علت ایست قلبی به دیار باقی شتافت.
٭ ٭ ٭
آیت‌الله احمدامین شیرازی(ره)
آیت‌الله حاج شیخ احمدامین شیرازى 8 اردیبهشت 1319 شمسى(1359 قمرى) در شیراز زاده شد. پس از تحصیلات نخستین در هفده سالگى(1336 شمسى) رهسپار مشهد مقدس شد و در مدرسه نواب سکونت گزید و مدت هفت سال علوم ادبى را نزد ادیب نامى خراسان استاد محمدتقى ادیب نیشابورى فرا گرفت و هر آنچه را آموخت، نگاشت و تدریس کرد و مورد توجه فراوان استادش قرار گرفت.
وی از محضر اساتید بزرگواری چون آیات عظام: گلپایگانى، میرزاهاشم آملى، اراکى، محقق داماد، حاج‌آقا مرتضى حائرى و وحید خراسانى، نورى همدانى، فاضل لنکرانى، حسنزاده آملى و ... بهره برد و مبانى علمى‌اش را استوار ساخت. آن‌مرحوم علاوه بر تدریس در حوزه علمیه قم و تربیت شاگردان، صاحب آثاری به زبان‌های فارسی و عربی در موضوعاتی چون: فقه، فلسفه، کلام، علم صرف، نحو، بیان و بدیع و... بود.
سرانجام این محقق سخت‌کوش 2 بهمن‌ماه 1402ش در سن 83 سالگی دارفانی را وداع گفت.